DOST MECLÝSÝ

Musîbetten men için sohbete tüm hayrýmýz

Yoktur gönlü âgâhla bizim ayrý gayrýmýz

Dost meclisi bu meclis menzile varýr ucu

Hûþû’yu nimet diye yeriz rûy-i zeminde

Su taþýr âlimlere testisi kýrýk sucu

Buluruz ferahlýðý dergâhýn zemzeminde

Dost safý bu sýralar,sofular sýralansýn

Heybetinden korkulur sarýk ve cübbelerin

Gaflete secde eden perdeler aralansýn

Zikir ederken ilim,uçarken al pelerin

Rahim’i zikrederiz arþa gider sadâmýz

Yakarýþa dem vurur elif be’yle çosarýz

Bir velvele koparýr içten gelen edâmýz

Ýzzetten tâkât alýp yaradan’a koþarýz

Bura menzil-i fâni sîneden daha küçük

Üstümüzde ahterler dizilir sýra sýra

Ýnsanlýðýn dâimdir,nefisse bölük pörçük

Bil ki ilim kaybolmaz gitsen bile Mýsýr’a

Zikir naðmeleriyle inler dökük duvarlar

Taþlar bile bu tablo karþýsýnda mevc eder

Görünmez  mucizeler biz biliriz hep varlar

Uðramaz melek giren hânemize hiç keder

Derdimiz demdir bizim dostun muhabbetinden

Sözü doðru söyleyip doðru yola yorarýz

Gýybete izin verip yemeyiz leþ etinden

Biz bizi tanýmayýz bizi Râbb’tan sorarýz

( Harâbat ehlini hor görme Þakir defineye malik virâneler var)

Agâh: uyanýk,haberdar

Hûþû: Alçakgönüllülük

Ruy-i zemin: Yeryüzü

Ahter: Yýldýz

          ━━━━━━━ ⸙ ━━━━━  GÜÞTA