Kimse kimseye sen böyle yaþayacaksýn diye baský uygulayamaz. Komþuysanýz, iþ arkadaþýysanýz, akraba iseniz yani yakýnýnýzda yaþýyorsa kiþilere  ancak öðüt verirsiniz. Yapmýyorsa, dostluðunuzu keser ama küsmezsiniz, selam verirsiniz yalnýzca. Ne paylaþýrsýnýz, ne hal hatýr sorarsýnýz, o kiþilere bir yabancýdan farkýnýz olmaz.

içki ve sigara içmiyorsunuz, helal ve harama dikkat ederek yaþýyorsunuz, kumar oynamýyorsunuz. Nasýl bu kiþiyle paylaþýmýnýz olabilir ki? Ayný masaya oturabilirsiniz ki? Ýki ayrý dünyanýn insanýsýnýz artýk. Ne paylaþabilirsiniz ki? Ýþte toplum seçimleri ile ayrýþtýrýlýyor. Ben kötü alýþkýnlýðý olan insaným, beni böyle kabul edeceksiniz imasý da bir baský ürünüdür sonuçta… 

Ýnsan ancak, ayný deðerleri istiyorsa bir masada oturur, bir konuyu konuþur, geleceði planlayabilir. Su bile farklý içerikleri varsa birbirine karýþmýyor ki… Akýyor ama farklý bir kulvarda. Hiç bir din, saðlýk sektörü, adet ve gelenekleri kötü alýþkanlýklara yönelin demiyor. Ýnsaný yaþatmayý ve en kaliteli biçimde pay almaya teþvik ediyor.  Peki neden kötülükler artýyor ve insanlar bir inanca sahip olmalarýna raðmen, o inancýndan dolayý bu kötülükler caydýrýcý olmuyor?

Günümüz insaný sanalda, hayalde, eriþemeyeceði ereklerde yaþýyor. Bu yaþantýsý içinde de okumak, okuduðunu yaþamak, öðüt dinlemekte yok maalesef. Ýnancýndan dolayý herkesi sýnav yapsanýz, çoðunluk sýnýfta kalýr. Hayallerini dinleseniz yaþadýðý hayatýna baksanýz, bu yaþam tercihleri ve tembelliði ile ulaþmasý mümkün deðil. Hayatýnýn ancak çok kazanmasý ve parasýnýn olmasýyla güzel olacaðýný var sayýyor. Aslýnda paranýnda etkisinin çok az olduðunu ve cebinin delik olduðunu da biliyor ama bu kiþilik psikolojisinden de kendini kurtaramýyor. Çünkü dinsel ve geleneksel yaþama yönelse, dünyada yaþayamayacaðýný ve ölmeden öleceðini düþünüyor. Böyle yaþayanlara da zavallý gözüyle bakýyor, mümkün mertebe onlardan kaçýyor ve paylaþmýyor. Hani kaçmasa ve o kiþilerin yaþamýný gözlemlese nasýl mutlu olacaklarýný görecekler ve onlar için yaþamýn devam ettiðini anlayacaklar da. Ön yargýmý desem, inatçýlýk mý desem, iki ayrý zýt yaþam birbirine karýþmadan devam ediyor. Ýçindeki her iki grubun cahilleri de birbirine baský kurmaya devam ediyor.

Öyle güzel deðerler var ki.. Bu deðerleri görmek ve sahiplenmenin kimseye zararý yok. Ne geçmiþinden ne tarihinden ne acýlarýndan ne de sahiplendiklerinden gördüðü zararýn ibret alýnmadýðý bir düzen devam edip gidiyor. Üstünlük ve benlik ideolojisi ile insanlar sokaklara dökülüyor ve hiç bir þeyi deðiþtiremeden baskýya boyun eðen yaþamlarýna kaldýðý yerden devam ediyor. Ne ýrkçýlýk bitiyor, ne zengin fakir söylemleri, Ne savaþlar ne de terör… Sonu hep acý ve boþa geçen ömür oluyor. Ben þunu þunu yaptým diyor ama yaptýðýnýn kimseye faydasý olmuyor.

Kötülüðe, kötü tercihlere son verip, ayrýþtýrýlmaya son verelim. Ýyi olmak, iyiyi emretmek ve yaþamak acý vermiyor, aksine mutluluðu artýyor. Gelin hep birliklikte iyiliði emrederek mutlu olmaya bakalým… Baskýsýz ve isteyerek! 

Yaþasýn iyilik, kötülüðe ölüm olsun attýðýmýz sloganýmýz olmaz mý?

Saffet Kuramaz