Özgün Bir Türkü Gibi Olan Hayatýmýz

  Özgün bir türkü gibi olan hayatýmýzý, zorlaþtýrmak için çaba sarf edenlerin, iliþkiler kuralý kuramý dramý içinde iliþkilerimiz sapmalarla hiçbir zaman gün yüzü görmüyor. Biz karanlýklarýný aydýnlatmak böylesine kirli niyetlerinin kaynaklarýný kurutmak istesek te, biz temizledikçe onlar tekrardan gönül kaynaklarýný çýkar iliþkisine dayalý yaþantýlarýyla adýmlarýyla kirletmeye berbat etmeye devam ediyor! Bizim gönül kaynaðýmýzýn kaynaðý, dürüstlük insan mutluluðu olsa da, onlar tam aksini yaparak çamura yatarak, hayatlarýný farklý taklalý olumsuz takýlý duygularý takarak, içine gülümseten hisleri katmadan hissizlik duygusuzluk farksýzlýk anlamsýzlýk katmanýyla kat kat katlayarak sararak içinde ederek, hayatlarýný bunlarla devam ettirerek kendilerini ve hayatlarýný heba etmeye devam ediyor.

  Her ne kadar yatay dikey geçiþlerle düz bir çizgide olmanýn hayalini kursakta bu pek mümkün olmuyor! Gönüllerin birleþtiði mutluluk etkisiyle coþmasýný istesek te, onlar buna yanaþmaktan korkuyor çünkü yaþantýlarý çýkar üzerine, dünyalýk çýkarda bir gün ömür biter de ne kalýr elde? Ýlk anda çok sarsýcý, çok acýmasýz gibi gelen iletiþimsizlik yüreðimizde bir yara olarak kalmaya devam edecek.

  Bizler milyonlarca sözlerle milyonlarca sözcük kurmaya bulmaya gönüllerde bulunmasýna devam edelim, onlar iki üç kelimelik sözcükten duygudan eseri olmayan anlamsýz sözlerle yoluna devam etsinler. Sözler göz gibidir söyleniþiyle dokunuþuyla deðiþik sýralamalý anlamlar manalar duygular yüklüdür onlar “yalnýz sen gel” derken, bizler  “yeter ki sizler gelin” diyerek söze anlam mana ve derinlik fon ton renk katmaya devam edeceðiz inþallah.

  Onlar “paralar” derken, biz sarýlacak “yaralar” diye söze anlam zenginliði çeþitliliði ekleyerek yola çýkarýz. Bazen dil fikirsiz akýlla beraber olunca fil oluyor, lakin dil gönülle olunca diyar il oluyor hepsini kapsýyor mevzuda umarým anlaþýlýyor. Dolaylý dolaysýz kýsa etkili anlatýmla yollarý dolanmadan kalpleri kýrmadan Özgün bir türkü gibi olan hayatýmýzý türkü tadýnda yaþamaya devam edeceðiz inþallah.

Ne doðan güne hükmüm geçer
Ne halden anlayan bulunur

Demeden aramaya kucaklamaya devam diyeceðiz, umutsuzluk bize yakýþmaz Âlemlerin Rabbi Allahtan umut kesilmez. Kýsa bir alýntý ile son vereyim. “Þehrin kýyýsýnda, ufacýk bir derenin kenarýnda, dallarý suya sarkan ihtiyar bir söðüt aðacý vardýr. Ýlkbaharýn baþlangýçlarýnda bu söðüdün dallarýna bir diþi kýrlangýç gelip kondu; derenin bir baþýndan öbür baþýna yýldýrým gibi uçan, beyaz göðüslerini suya dokundurarak þeffaf kanatlý küçük böcekleri yakalayan diðer kýrlangýçlara bakmaya baþladý. Baþýný hafif hafif sallýyordu. Derin düþüncelere daldýðý belliydi. Söðüdün dallarý hýþýrdadý. Bir erkek kýrlangýç geldi, diþinin karþýsýndaki dala kondu. Kýrlangýçlar arasýnda pek teklif yoktur. Uzun uzadýya takdim filan edilmeden konuþmaya baþladýlar ve pek az sonra da ahbap oldular.”

Mehmet Aluç