Online Üye
Online Ziyaretçi
... Kim istemez çocuğunun muradını görmeyi ama!
Korona günlerinde düğüne gitmek pek akıl karı değil… Dosttur, akrabadır diyerek mecbur kalıyoruz gitmeye… Üstelik onca tedbirlerin alınması gerekirken sadece salona girerken ateş ölçülüyor, gerisi bildik düğün görüntüleri… Hınca hınç kalabalık, oyunlar, danslar!
Mütedeyyin bir ailenin düğünü bu… Hani Kur’an okunur, hayır dua edilir… İlahiler çalar! Yok, bu Avrupadan yeni gelmiş, sanki başka ailede büyümüş bir çocuğun düğünü… Gelin tesettürlü değil. Danslar, Avrupa usulü… İki güzide okuldan mezun avukat evleniyor. İçimde kalan ve diyeceğim çok şey var, diyemiyorum.
Anladım ki, Korona bile etkilemiyor inancın parametresini… Aileler razı oluyor çocuğunun bu isteğine, mutlu olsun yeter ki diyor. Allahım nasıl bir sınav bu!!!
İnanç yörüngesinde ne acılar yaşamış bir nesilin çocukları nasıl bu hale geldiler? Kimler inancın yörüngesini tersine çevirdi? Çocuklarımızı kim çaldı, kimlerle arkadaşlık ettiler de bu hale geldiler. Koptular bizden böyle? Çocuğumuzu reddedemiyoruz da… Hani ondan doğacak çocuklar ya İslam düşmanı olurlarsa!
Para kazanayım, lüks içinde yaşayım, makam sahibi olayım derken çocuklarımızı unuttuk, takip edemedik. Sofra geleneğimizi unuttuk. Çocuklarımızın dertlerini dinlemedik, görmedik, dertlenmedik. Dışı İslam içi çöplük bir inançla yaşar olduk. Uzuvlar ibadet ederken ruh bunu hissetmedi maalesef. Çocuklar ucuz ve kolay çözümler ararken, ruhlarını öldürdüler. Kolay çözümlere ve günahlara teslim oldular.
Çocuğum var diye övünmek değil, ne kadar hayırlı bir evlat yetiştirdim sorusunu sormak gerekiyor kendimize. Katilinde, evliyanında, liderinde bir anne ve babası var sonuçta.
Kim suçlu… Suçlu aranmalı mı!
Saffet Kuramaz