Yok(ol)uş
Gözlerinin kıyısına gidip,
Bir düş daha sektirdim
Hârelenen bakışlarında.
Ömürsüz aşka mektuplar yazarken,
Acının önsözünü es geçiyorum.
Gül-geç satırlarla başlıyorum,
Hal hatır sormadan önce.
Aslında yazmaktan daha zor olan,
Yazmak için bir sebep bulmak...
Uzağa bırakılan bir kedinin,
Yıldızlara bakıp evine dönmesi gibi
İçimin sana her yönelişi,
Sebebini bulamıyorum.
Bu sebesizlikler zincirinde
Kahrolan bir sabahın,
Gidişinle
Doğmamaya yemin etmiş
Bir güneşin arkasından,
Sızlanarak yazıyorum
Nasılsın sevgili?
Aklına geliyor muyum bazen?
Biliyor musun,
Sen benim elimde avucumda
kalan son umuttun..
Ne çabuk ne kolay
Ne de güzel unuttun.
Sokaklar da ayak izlerim duruyor hala,
basıp geçiyor musun
hatıralara umursamadan?
Sevdiğim hiç yanmıyor mu senin de canın?
Yoksa bu harabe halim ürkütüyor mu seni?
Adı var mı bana bıraktığın şeylerin?
Yokuş mu, yok/oluş mu?
Ya da arkasıyarın acılara selam durarak
Tüketmek mi zamanı?
Söyle neden geçmiyor, neden bitmiyor?
"Neden"lerim neden bir sonuca varmıyor?
Acılarım neden bir önceki günden
Daha ağır bir yük gibi geliyor?
Bastığım toprak, yürüdüğüm yol
Bahtımın karasından daha mı ağır?
Bir kelebeğin her gün tekrar ölüşü mü bu?
Sancılı uykusuzluklarım bir koza mı?
Neden?
Ben diye başlıyorum cümleye
sonunu getiremiyorum..
Sen diye başlıyorum
Savruluyorum bir göz yaşı harmanında
Özledim diyemiyorum
dilim dişlerimin arasında..
Adın düşecek
kötü bir söze değecek diye
sesime değdirmiyorum yüreğimi..
Duvarlarda çiçek açıyor
gözümden dökülen
damlalardan beslenip..
“Herkese selam sana hasret” diyor şair..
Bir sen bana saklıyorsun içini..
Kısılmış gözlerinde
sıkılmış hayallerim,
Damlalar düşmüş düşlerime.
Bakılmış penceler
Kurulmuş saatler
Ya da kırılmış bardaklar.
Heyecanı kalmamış
Tamiri imkansız duygularımız.
Kime saklıyorsan
Onun olsun gülüşün.
Ben yalnız kötü bir düşün
Kenarında tüketirim ömrümü.
Yok, hayır, biliyorum
Fersiz ışıklarım da sönecek birer birer
Biliyorum bu sonsuz döngüde
Yok olacağım sende.
Gözlerinin hayaliyle eriyip gidecek
Önce kalp sonra ben...
Biliyorum, ben acıdan doğdum yeniden
Keder salladı gönül beşiğimi
Senden önce.
Senden sonra kader...
Zaten alışığım ben
Alışığım ve de aşığım
Varsın uzun kahkahaların olsun
Varsın bütün güzellikler seni bulsun
Varsın talih kuşu bahtına konsun
Beddua acizliktir sevdiğim
Ben senin için yalnızca dua ederim...
Ben benim olmayan bu kalbi
Senin kalbine defnettim.
Şimdi benim yok oluşum
Varsın senin varoluşun olsun...
Ahmet Çabuk
13/08/2020
Düzenleme; 1Dilektut & Hatice Çerçi