Online Üye
Online Ziyaretçi
Acısı kalbinde olmayan öğüt verir
Diyene davulun sesi uzaktan hoş gelir
Lambalar söner
Çakallar döner
Kimse kimseyi görmez bir de yetime o vurur
Sanmaz ki buraya asla güneş doğmayacak
Kimse şaşkınlıkla bakıp gözünü ovmayacak
Nice sırlar ortaya çıkmayacak!
Güller renkten renge girer
Sarısı, alı, beyazı siyaha döner
Mavi asumanda, ummanda rengini kaybeder
Eser bir deli yel
Yahut yağmur yağar akar sel
Kimseye torpil geçmez
Gelir de ecel…
Masumun günahı ne ki
Aynıdır akibeti?
Kimine rahmet
Kimine eziyet
Sonsuz hayatın budur adaleti…
Güneş doğduğunda
Karanlığı bir çırpıda boğduğunda
Malazgirtte kim gülmüştür gösterecektir zaman
Akar Anadoluya Alperenler
Ellerinde bağlama ozanlar
Bu destan yaman ki yaman
Mahşeri yaşayacaktır ahdini bozanlar
Elini suya sabuna sokmayanlar
Veda bile edemeyecektir ölürken…
Çölden ormana
Kuraklıktan ummana
Ekmeğini paylaşacaktır bölerken
Kardeşlik baş tacı
Asla bölünmeyecektir!
Öğüt dinlerse
Atasından emanet yüce kitabın sayfalarını açacaktır
Nuru karanlığı delip geçen güneş
Yalnızca huzur saçacaktır!
Saffet Kuramaz