Ölümü beklerken her seferinde diriliyordum
ben kemiklerim sızlarken kanım
çekilse de ağız dolusu lafları
duyarken hep bir teselli arıyor dum.
işte kendimce gök kuşağındaki rengarenk
bulutların arasın da dolaşıyordum
seninle günüm aydınlıkti, neşe huzur
enjekte edilirdi ruhuma seni düşünürken
Ben acıları çeker gibiydi mutluluklar
gelir kendine irkilir aniden
yüzüme su serpilir çamurludur...
Kuzu gibi sessizce sinerim köşeye
kurt uğultusunu duysam da vazgeçmemeli
Gözlerimdeki yağmurdan sonra
ilk gülümsemeyi bekliyorum hala!
yağmurun beni koruyacağına inanarak.
Üzerine alacak sanırım, korkum geçecek.
gözlerim kapanmadan son kez belki de toprak Kokusu burnumda bir sızı ! bu hüzün
ile karışık bir duyguydu...
Güneşe dokunma sevinciydi.
Zemheriyi örterdin, dağlar da koşardım.
Belki de seni de görecektim.
Amalar içinden bir ses çınlar kulağımda
işte bir umut uzaktan bakarken bana
sonra susacaktım zaten sonsuza kadar...
(
Yağmur başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
23.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
