Aklım
karışık…
Herkesim…/
hiç kimsenin kimsesiyim
Her
şeyim ve fakat hiç kimsenin hiçbir şeyiyim
Her
yerdeyim -haşa tanrı değilim- ve fakat
hiçbir yerde değil gibiyim
Herkes
bana bakıyor gibi de -görmüyorlar-
Hiç
kimsenin umurunda değilim
-Kimsede umurumda değil benim-
Hep
birlikteymişiz gibi de…/ sanki yalnız gibiyim
Her gün
yağmur yağıyor da
Üzerime bir
tek damla yağmur düşmüyor
O kadar
çok gülüyor…/ o kadar çok gülüyorum
Ve fakat
Hiç
durmadan hıçkıra hıçkıra ağlıyor gibiyim oysa
Her
gün…/ her an ılık bir bahar gibi okşuyorum da seni
Elin
elime hiç değmemiş gibiyim oysa
Ana
kucağına yatırır gibi
Güneşin
sıcağına yatırmışım da kendimi
Ve fakat…/
her nedense buza kesmiş gibiyim hala
Herkes
ve her şey gibiyim
Var
gibiyim ve fakat yok gibiyim oysa…
Aklım
karışık…
Ölen
çocukların başında kar gibi soğuk olup, donasım
“ölenle ölünmez” diyene damperli
kamyon gibi dalasım
“yaa! sabır” diyene kafa göz
girişesim
Askıdan
indirip indirip
Hüzünlü…
Dertli… Kederli… İçli…
Üzgün
bir hal gibi kendimi giyinesim
Sokaklara
çıkasım
Salya
sümük ağlayasım var bu gün
Ve fakat…/
az önce sokakta karşılaştık da sanki
Sen bana…/
evet evet …/ sen bana
Ben de sana
bir güzel güldüydüm gibiyim oysa
Kalbimde
bir umut, bir umut…
Dudağımda
bir tebessüm, bir tebessüm…
Ne
oluyor böyle
Anlayabilmiş
değilim
Dedim ya… Aklım
karışık…
Kafamın
içinde kuralsız kaidesiz uçuşan şiir kuşları…
Şubat 2020