Başlıyor yeni bir öfke nöbeti;
Her suçu üstüme almaktan bıktım!
Dürüst yaşamanın bu mu diyeti?
Yalnız ve çaresiz kalmaktan bıktım!

Yolcuyum; perişan, zelil ve garip...
Yürüdüm, kendimi sükûta verip!
Daim endişeli, daim mustarip,
Daim çocuksanan olmaktan bıktım!

Yazılmış kaderim bir kızıl renkle,
Suç da, pişmanlık da bende hevenkle!
Göğsümde acıyla, sırtımda denkle,
Hergün başka kapı çalmaktan bıktım!

Ne şen olabildim bir bülbül gibi,
Ne nazlanabildim gonca gül gibi,
Yangından geriye kalan kül gibi,
Savrulup gözlere dolmaktan bıktım!
( Bıktım başlıklı yazı Silüet tarafından 23.11.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu