Bedeli olmalý mýydý sahi?

Farkýndalýk kazanmak adýna bir uðraþ vermemek belki de emin olduðundan emin olmak elbet kimsenin asla bir suçu yok olamaz da ama…

Düþünce serbestliðinde düþünmekten muaf edildiðim daha basit bir açýlýmla her söylenene riayet etmek hele ki kabul gören sayýsýz deðer ya da anlam varsa elbet bir anlam karmaþasý sonradan kafama dank eden-amiyane bir tabir olduðu için özür dilerim.

Sözcüklerin geniþ perspektifinden baktým mý ve elbet sýfatlarýn en çok insan birileri tarafýndan sorgulanýrken ve ne yaparsa yapsýn kimseyi asla memnun edemediði gerçeðini bir kimlik gibi üstüne geçirmiþken.

Bombardýmana tutulmak: bilgi, öðreti ve sancýlý bir geliþim süreci oysaki her þey ne kadar da yolunda ve siz pamuklar içinde büyürken asla reddetme hakkýnýz da yok iken.

Neden mi bu yazýyý kaleme almak istedim bu gün?

Ýzah edeceðim elbet üstelik binlerce nedeni varken ve kimi zaman üstü kapalý bahsetsem de biliyorum ki; bu sorumluluðun farkýndayým hele ki söz konusu eðitim, bilgi, öðretmenlik mesleði ve de onlarca hayal kýrýklýðý iken hem hayatýma denk düþen ama öncelikle mesleki anlamda hala bilemediðim neye denk düþtüðümü.

Dýþarýdan görülen ve insanlarýn kafasýndaki þablona en yakýþan:

Elbet iþsiz.

Belki ev hanýmý.

Ya da aklýnýza ne gelirse hele ki sýfatlar ve ön yargýlar havada uçuþurken ve ben bile bilemezken neye denk düþtüðümü.

Mesleki anlamda donaným kazanmak elbet prestijli bir üniversiteden mezun olmak ve bir ya da iki yabancý dil en azýndan bilme zorunluðunda olup hayatýmýn çok uzun zamaný uyku gibi bir nimetin faydalarýndan nasiplenemediðim…

Hele ki üniversite öðrencisi iken, o koca dört sene boyunca günde en fazla üç ya da dört saatle idare etmek mecburiyetindeydim ve bunun sayýsýz nedeni varken þimdilik sadece tek nedenini izah etmek istiyorum zaten zamaný geldiðinde ve kendimi hazýr hissettiðimde bunu kaleme almayý düþünüyorum elbet kendimle uzlaþý saðlarsam.

Kimlik…

Deþilen varlýðýnýz ve size hükmedenler…

Elbet karþý çýkma hakkým olmadýðý için hep de ‘’baþým gözün üstüne’’ deyip itiraz hakkýnýn hakimce tanýnmadýðý ve iyi halden indirim filan da almamýþken.

Özet geçecek olursam olmasý gereken haiz idim her zaman ve derken genel kabul gördüðü üzere okulu tamamlayýp adýma attým iþ hayatýna.

Olmadý.

Olacaðýný hep sandým ama olmadý.

Her konuda yeterli olmak ne anlama geliyordu peki?

Uyum saðlamak.

Defalarca denedim mesleki ve yabancý dil bilgimle kariyer basamaklarýný hýzlýca týrmanýrken.

Kendi kaleme gol atmýþtým ve falsolu bir hareketti benimki ve adý insanlara duyduðum sonsuz güven ve iþ hayatýnýn gerekleri arasýnda yer alýrken rol yapma gücüm olmadýðý için iþ arkadaþlarým tarafýndan ihanete uðrarken ve literatürde yer aldýðý üzere:

‘’Mobbing.’’

Kimliksiz ve donanýmlý.

Kulaða komik gelen ne ise baþýma geldi ve ilk iþim iken özel bir bankada kambiyoda çalýþýrken ve uzun mesai saatlerine bire bir riayet ederken hatta gerek olmadýðý halde gecenin geç saatlerine kadar fazla mesaiye kaldýðým.

Bir derken üç derken ondan fazla bankada çalýþtým sayýsýz sýnav ve mülakattan geçip ve yirmili yaþlarýmýn sonuna doðru fark edebildim asla mizacýmýn uyuþmadýðý bir meslek dalýnda gereksiz yýprandýðýmý.

Asýl süreç þimdi baþlýyordu iþte ve kendime belirlediðim yeni hedefim:

Öðretmenlik mesleðine geçiþ yapmalýydým en kýsa yoldan ve daha vakit kaybetmeden. Ve yine prestijli-devlet üniversitesinde-alacaðým formasyon eðitimi ile ve de o zamanki devlet yönetimi imkan tanýmýþken üniversite mezunlarýna mademki yabancý dille eðitim veren okullardan mezun olmuþtum…

Yabancý dil öðretmeni olmak adýna canhýraþ yeniden döndüm amfilere aþaðý yukarý hayatýmýn on yýlýna mal olan.

Þunu vurgulamak istiyorum ki; önceleri defalarca dile getirmiþ olsam da hala içimdeki yangýn sönmedi ve ben bunu kendime borçluyum ve rahmetli babama da ne de olsa eðitimci bir ailede büyümenin ne olduðunu çok iyi biliyorum.

Ve henüz 17 yaþýnda öðretmen çýkmýþ bir babanýn kýzý için çok zor ve hala içimi yakan bir meseledir. Elbet dünde kaldý elbet artýk bu konu ile ilintili yapacaðým bir þey yok.

Mesleðini doya doya yapan.

Defalarca okul yolunda ölme ve donma tehlikesi geçiren gencecik bir delikanlý ve hayattaki tek ailesi, genç yaþta dul kalan annesi yani babaannem.

Otuz seneyi aþkýn bir süre ülkemin nice þehrinde nice köyünde mesleðini icra eden bir insan ve elleriyle topladýðý tezeði sýnýfa getirip yakan ve bunun mücadelesini veren elbet öðrencilerini yetiþtirmek ve memlekete faydalý gençler olarak takdim etmek adýna.

Bu mesleðin zorluklarýný bire bir yaþayan biri ise kolaylýkla evladýna bu mesleði önermeli miydi peki?

Öðrence öðretmen okulundan mezun sonra ihtisasýný tamamlayýp bu sefer edebiyat öðretmeni olarak mesleðini sürdüren.

Ticari kafasý olan bir adamdý babam ve biz onunla her gece hayaller kurardýk.

Popüler bir meslek kazandýrmak adýna iþletme okumam gerektiðine kadar veren oydu ve benim itiraz etme hakkým yoktu ve onun dediði oldu hep de olduðu üzere.

Babamý sevdiðim kadar mesleðimi sevmeli miydim?

Sevdim de.

Bir insan hiç istemediði halde bankacýlýk mesleðine aþýk olur mu?

Oldum da.

Ama mesleðim bana aþýk deðildi.

Ben istiyordum ama beni istemeyen bir mesleðim vardý ve sandým ki baþka baþka bankalarda çalýþýrsam illa ki uygun ortamý bulacaðým ve cennete kavuþacaðým.

Yeryüzünde cehennemi yaþatan bir mesleðe âþýk olmuþtum ve tabiri caizse þunu söylemiþtim ilk mülakatýmda:

‘’Beynim benim en büyük ve tek sermayemdir.’’

Matematiði çok sevdiðim için belki de daha keyifli geliyordu yaptýðým ve eðitimini aralýksýz banka bünyesinde aldýðým iþlemler ama arýza çýkaran duygularým vardý ve ben hala bir öðrenci zihniyetiyle kelebek gibi uçuþuyordum koridorlarýnda hem bankanýn hem genel müdürlüklerinin ve duygularýma ötenazi yaptýðým için nasýl da uzak ve yabancý idim kendime.

Bir þeyler illa ki ters gidiyordu ve hep gidecekti de.

Sonunda bu iþi sonlandýrýp alacaðým pedagojik formasyon olarak sadece bana ait olan bir hayalin peþindeydim iþte.

Bölüm birincisi olmam neyi deðiþtirecekti peki?

Elbet ben vakit kaybetmiþken ve baþka bir arayýþa yönlenmiþken derken çat kapý öðretmenlik için bankanýn açtýðý kontenjan.

Hatalýydým ama bunun farkýnda deðildim ne de olsa devletim imkan tanýmýþtý ve ben gerekli olan belgelerimi birkaç ay gecikme ile sundum MEB’na.

Nasýl emindim ve atamam nereye yapýlýrsa yapýlsýn gitmeye hazýrdým.

Derken arkadaþlarýmýn müjdeli haberleri gelmeye baþladý birer birer ve çoðu büyük þans eseri Ýstanbul’daki okullara atanmýþtý ama benim için fark etmeyecekti neresi olursa olsun ne de ben Harikalar Dünyasýnda yaþayan sefil Alice idim.

Gecikmeli bir baþvuru ve tüm belgeler tamamdý elbet atamamýn yapýlmamasý için hiçbir sebep yoktu ta ki o güne kadar.

Kapýyý çalan postacý hala çocukluðumda öðrendiðim o þarkýyý söylüyordum:

Bak, postacý geliyor ama kötü haber tez ulaþmýþtý ve ben yeni bir hayal kýrýklýðý ile baþ baþaydým.

Sadece birkaç ay gecikme ile müracaat ettiðim için evraklarým reddedilmiþti ve atama þansýmý yitirmiþtim. Gerçi iþletme çýkýþlý olduðum için muhasebe öðretmeni olmak adýna bir giriþimde bulunabilirdim ama benim aklým Ýngilizce öðretmenliðinde idi.

Bu gün öðretmenler günü ve azýcýk da olsa nasiplendiðim bu mesleðin aslýnda bir aþk olduðunu biliyorum ve ben bu sefer öðretmenlik mesleðine aþýk olmuþtum ama asil öðretmen olarak çalýþma þansýmý yoktu artýk.

Kanunda yapýlan ufacýk bir deðiþiklik.

Yýlmalý mýydým?

Buna izin vermedim ve sayýsýz devlet okulunda ücretli Ýngilizce öðretmeni olarak çalýþtým ta ki asil yabancý dil öðretmeninin atamasý yapýlana dek ve sonra bitiyordu çalýþtýðým okuldaki geçici görevim.

Derken bir okul daha ve bir tane daha.

Süreç aleyhime mi iþliyordu yoksa lehime mi?

Ne fark ederdi ki?

Bu sefer öðrencilerime aþýk olmuþtum ben ve onlar da bana.

Ýþin komiði ücretli öðretmen olarak çalýþtýðým halde ben cebimden harcýyordum ki binlerce kere helal olsun sonuçta öðrencilerim benim çocuðumdu ve devletim beni nasýl okutmuþ bu yaþa gelmiþtim bildiðim her þeyi ama her þeyi öðretmek bana mutluluk ve huzur veriyordu.

Hele ki Kartal’da çalýþtýðým o okul asla çýkmaz aklýmdan.

Üstelik Ýstanbul’un tam da orta yerinde ama benim soluduðum hava sanki bir köy okulunda çalýþýyormuþçasýna gördüklerim ve gerçek anlamda çok þeye ihtiyacý olan çocuklarým.

Terlikle okula gelen nice öðrencim ve bata çýka çamurda evden boyalý ayakkabýlarla çýkýp eve döndüðümde çamurdan görünmeyen ayakkabýlarým.

Çok deðerli bir müdürümüz vardý üstelik ilk görev yerimdi ve bana ve çocuklara tüm öðretmen arkadaþlarýma hep güç veren.

Nerede ise tüm okulun derslerine girdim o dönem ve boþ geçen matematik dersine dahi en azýndan boþa geçmiyordu okulun çoðu dersi.

Babamýn kýzýydým iþte hep de olduðu üzere.

Ama babam istemeden beni yanlýþ yönlendirmiþken ve ben öðretmenlik mesleði için doðmuþtum ve bunu çok geç anladým.

Kaç senem böyle geçtiyse artýk.

Sonra birkaç özel dil kursunda çalýþtým hem çocuklara hem yetiþkinlere Ýngilizce dersi verdim ama içim rahat deðildi hele ki çalýþtýðým dershane kapanýp bu havayý yeniden solumak adýna ne yapacaðýmý bilmezken.

Eðitim ve özel sektör.

Elbette saygý duyduðum bir açýlým sonuçta demokratik bir ülkeyiz ve isteyen istediði eðitimi bir þekilde alýyor ama her nedense özel sektöre ýsýnamadým gerek bankacýlýk yaptýðým yýllarda gerekse özel dil kurslarýnda.

Kimliðim mi?

Ýnanýn ki hala bir kaos yaþýyorum neye denk düþtüðümü hala çözememiþken.

Elbet devamý da var öðretmenlikten sonra bu sefer akademisyen olmak adýna psikolojiyi seçip de…

Bana uyan en güzel kimlikti öðretmen önlüðü üstelik bundan bihaber geçen yýllarým.

Öðrencilerimle çok güzel anýlarým oldu ama en güzeli onlarýn saf ve katýksýz sevgisiydi beni ben olduðum için seven ve gözlerimiz hep beraber ýþýldarken.

Ben babamýn kýzýyým gerçi onun hayallerini ben sevemedim ve benim ne istediðim ilk önceleri önemsiz iken.

Bu gün öðretmenler günü ve öðretmenlerimizin hakký asla ödenmez hele ki bayaðý bir süredir öðretmenlerimizin deðerini daha da çok anladýðýmýz.

Ki öðretmenlik bir yaþama biçimi ve hangi akla hizmetse yazmaya baþladýktan sonra sýrtýma yeniden geçirdim öðrenci cübbemi.

Ve hala ama hala bilemiyorum nasýl bir kimliðe denk düþtüðümü ama þu da bir gerçek ki:

Ben ya öðrenci olmalýyým ya da öðretmen çünkü sevgiyle ve bilgi ile beslenmek vazgeçilmezim.

Ve son sekiz yýldýr kalemimle olan birlikteliðim elbet hala kafamda sayýsýz soru ve kendimle geliþtireceðim o muazzam uzlaþý ve iletiþimde yapmam gereken sayýsýz þey sýrada beni beklerken ki…

Çok þeyi de aþtým yaza yaza.

Ama benim yarým kalan bir hikâyem var ve kendimle olan iliþkimde gitmem gereken daha çok yol var üstelik sizlere bahsettiðim daha çok þey var kaleme almamý bekleyen elbet o cesareti bir gün kendimde bulursam…

Bu gün öðretmenler günü ve ben bana emeði geçen tüm öðretmenlerimi ve babamý çok özledim elbet dünü geri getirmek asla mümkün deðil bu yüzden ben sadece önüme bakmak adýna þartlandýrdým kendimi üstelik alt belleðime verdiðim her emri de bu güne kadar yerine getirdim.

Tüm öðretmenlerimizin öðretmenler günü kutlu olsun.

Bu dünyaya bir daha gelirsem bilin ki bu hayalimi illa ki gerçekleþtireceðim ama þu anki hayatýmda gerçekleþtirmem gereken bir hayalim daha var ki üstelik kalbim þimdilerde kalemim ve edebiyat adýna atarken.

Hakkýyla bir kimlik edinmek madem ilk günden beri hayalini kurduðum ve iþte yazmanýn verdiði o huzur ve içine düþtüðüm yeryüzündeki tek cennet iken edebiyatýn tüm benliðimi sarýp sarmaladýðý…

Hocalarýmdan öðrendiðim ve öðreneceðim her bilgi ve her tecrübe adýna müteþekkirim ben.

Yeter ki yüzünüzü kara çýkartmayým ve ben büyük bir coþkuyla ve umutla yazarken þunu söylemem gerekir ki:

Ülkem adýna ve çocuklar adýna daha çok þey yapmak isterdim en azýndan devletimin bana tanýdýðý fýrsat ve imkânlar sayesinde bu günüme gelmiþken ve biliyorum ki ben; ülkeme olan borcumu asla ödeyemem bu anlamda en güzeli ve iyiyi hedeflemiþken bir ömür Ýnþallah iyi bir þeyler yapabileyim önümde uzanan yolu görüp hala hayal kurmanýn verdiði umutla ve salýnýrken öðrenci kimliðimle ve kalemimle dokunduðum yürekler sayesinde hayatýn gerçekten de eþsiz bir anlam kazandýðý gerçeði ile yaþar ve Rabbime þükrederken…

Ben babamýn kýzýyým ve anneme verdiðim sözün arkasýndayým ve dünyamý aydýnlýk kýlan yazmanýn verdiði coþkuyla tüm kainatý kucaklamanýn tadýna vardýðým elbet sizlerin sayesinde anlam kazanan yazdýðým sözcükler ve cümleler sayesinde daha da büyüyen bir aydýnlýk üstelik gecenin kaçý olursa olsun ve hayatýmda yaþadýðým sýkýntýlarý da görmezden gelebildiðim elbet sizler sayesinde.

Tüm öðretmenlerimizin öðretmenler gününü tüm içtenliðime kutluyorum ve sizlerle gurur duyuyorum ve ülkemle.

Çok þey yapmak isterdim Türkiye’m adýna memleketine sevdalý bir vatandaþ olmanýn verdiði gurur üstüne de bir þey tanýmazken.