M.NÝHAT MALKOÇ

Ölüm nihai kaderimizdir. Tüm insanlar bu ölüm duraðýna uðramak zorundadýr. Öyle veya böyle muhakkak bir gün ölüm yolcusu olacaðýz. Nitekim Cenab-ý Hakk, Nisa Suresi’nde þöyle buyuruyor: “Her nerede olursanýz, ölüm sizi bulur; yüksekçe yerlerde tahkim edilmiþ þatolarda olsanýz bile.” (Nisa Suresi, 78. Ayet)

Dünya bir mezradýr. Peygamberimizin deyimiyle, “Dünya ahiretin tarlasýdýr.” Bu tarlaya ne ekersek onu biçeceðiz. Hiç kimse ebediyen kalmayacaktýr bu fani âlemde. Rabbimiz bu hakikati Enbiya Suresi’nde þöyle zikrediyor: “Senden önce hiçbir beþere ölümsüzlüðü vermedik; þimdi sen ölürsen onlar ölümsüz mü kalacaklar?... Her nefis ölümü tadýcýdýr. Biz sizi, þerle de, hayýrla da deneyerek imtihan ediyoruz ve siz bize döndürüleceksiniz.” (Enbiya Suresi, Ayet: 34–35).

 Ýnsanlar ölümü düþünmemek için eðlence ve zevk âlemine sýðýnýyorlar. Oysa gerçeklerden kaçýlmaz. Ölümden ne kadar kaçarsanýz kaçýn, o sizi takip edecektir. Âlemlerin Rabbi Allahü Tealâ bu konuda þu çarpýcý ifadeleri zikrediyor: “De ki: Elbette sizin kendisinden kaçtýðýnýz ölüm, þüphesiz sizinle karþýlaþýp buluþacaktýr. Sonra gaybý da, müþahede edilebileni de bilen (Allah)’a döndürüleceksiniz; O da size yaptýklarýnýzý haber verecektir.” (Cuma Suresi, 8. Ayet)Bu ayet-i kerimeler ölüm konusunda çok hassas olmamýz gerektiðini hatýrlatýyor bize. Her an hazýrlýklý olmalýyýz ölüme…

Ölüm insanlýk tarihi boyunca güncelliðini hep muhafaza etmiþtir. Bundan sonra da güncel olmaya devam edecektir. Çünkü ölüm ölmüyor. Melekü’l-mevt daima canlarý kabzetmekle meþgul… Azrail ruhlarý ölümsüzlüðe taþýyor. Daha doðrusu ölümsüzlük diyarýna bilet kesiyor. Hepimiz bu giþeye er geç uðrayacaðýz. Bu giþeye giden yollar çok deðiþiktir. Fakat bütün yollar ölüm kavþaðýna varýr. Ölüm vakti gizlidir; iyi ki de öyledir. Bu an gizli olmasaydý, insanlar korku ve telaþ içinde yaþarlardý. Sebepler ölümü sevimli kýlýyor.

Yiðit dava adamý Ali Metin Tokdemir de Allah’ýn emrine uyup genç yaþýnda Hakk’a yürüdü. Bilindiði gibi kýymetli insan Ali Metin Tokdemir 8 Aralýk 1995 günü Gümüþhane-Trabzon karayolu üzerinde geçirdiði elim bir trafik kazasý sonucu Allah’ýn rahmetine kavuþmuþtu; dünyayý arkada býrakýp Yaradanýna sýðýnmýþtý. 11 yýldan beri aramýzda yok…

Ülkücü camianýn efsanevî isimlerinden olan A. Metin Tokdemir, 21 Haziran 1959 yýlýnda Kelkit’te doðmuþtu. Ýlk ve orta öðrenimini Anadolu’nun çeþitli yerlerinde tamamlayan Tokdemir, Eskiþehir Ýktisadî ve Ýdarî Bilimler Fakültesi Ýþletme Bölümü’nden mezun olmuþtu. Tokdemir çalýþkan ve mücadeleci bir dava adamýydý. Otuz altý yýllýk kýsa ömründe çok büyük iþler yaptý. Siyasete küçük yaþlarda giren bu muhterem insan, Ülkü Ocaklarý, Ülkücü Gençlik Derneði ve Ülkü Yolu Derneði’nin Aydýn þubesinde görev yaptýktan sonra Eskiþehir Ülkü Ocaklarý Baþkanlýðý’na getirildi. Üniversite yýllarý siyasetle iç içe geçti.

Merhum A. Metin Tokdemir Türk-Ýslam ülküsünü rehber edinen ve aksiyon haline getiren kâmil bir insandý. Küçük politikalar onu tatmin etmiyordu. Büyük düþünüyordu. Onun için de küçük ve çýkarcý politikalara alet olmuyordu. Bencillik denen manevî hastalýktan çok uzaktý. Kendini Allah ve Resulü Ekrem’in davasýna adayan Tokdemir, yaþadýðý müddetçe Allah rýzasý için gecesini gündüzüne katarak çalýþmýþtýr.

Davasýna yönelik görevlerini harfiyen yerine getiren A. Metin Tokdemir, Türklük âleminin lideri merhum Alparslan Türkeþ tarafýndan Ülkü Ocaklarý Genel Baþkanlýðý’na getirilerek ödüllendirilmiþtir. Pek çok üstün meziyetlere sahip olan Tokdemir, Ülkü Ocaklarý Genel Baþkanlýðý görevini baþarýyla yürütmüþtür. Bu süre içinde küfrün bütün oyunlarýný bozan Tokdemir, ülkücü gençliðin oluþmasýnda aktif roller üstlenmiþtir.

A. Metin Tokdemir, Mevlana’nýn ifadesiyle, olduðu gibi görünen, göründüðü gibi olan, ilmiyle amil bir müslümandý. Ýnançlarý için tüm zorluklara göðüs geren Tokdemir, azimli ve cesaretliydi. Çok güçlü bir hitabeti vardý. Kitleleri arkasýndan sürükleyecek maharetlere sahipti. Ömrü yetseydi Türkiye onu çok konuþacaktý.

Cesur dava adamý A. Metin Tokdemir, sözden çok, yaþantýsýyla davasýný savunmuþtur. Yaþadýklarýyla gençlere örnek olmuþtur. Anlattýklarýyla yaþadýklarý asla çeliþmemiþtir. O iman, aþk, aksiyon ve karakter adamýydý. Kendi milletini ‘efendi’, diðer milletleri ‘köle’ gören anlayýþa karþýydý. Bütün insanlýðýn, Ýslam âleminin ve Türk dünyasýnýn gerçek baðýmsýzlýðýný arzuluyordu. 19–20 Ocak 1990 tarihlerinde Azerilerin Bakü’deki Azatlýk Meydaný’nda Rus tanklarý altýnda ezildiði sýrada, Türkiye genelinde düzenlediði Organize Tel’in Mitingleri’yle Türk milletinin gönlünde taht kurmuþtu. Onun bu hareketi geniþ kitleler tarafýndan desteklendi. Onun sayesinde Türk soydaþlarýmýz, haklý davalarýný geniþ platformlarda duyurabilme imkânýna kavuþtular. Tokdemir’in bu örnek hareketleri soydaþlarýmýzýn mücadele gücünü ve azmini artýrdý.

Bunun yanýnda onun Ülkü Ocaklarý Genel Baþkanlýðý yaptýðý dönemde Bulgaristan’daki Türk soydaþlarýmýza deðiþik iþkenceler yapýlýyordu. O, bu olaylarýn üzerine yiðitçe gitti. Bulgar zulmünü Türkiye gündemine oturttu. Onun sayesinde pek çok soydaþýmýz rahat bir nefes aldý. Bazýlarý ise Türkiye’ye sýðýndý.

Tokdemir aydýn bir insandý. Ýyi bir kültürel altyapýsý vardý. Her fýrsatta kitap okurdu. Özellikle siyaset teorileri ve analizleri üzerinde engin bir bilgi birikimine sahipti. Olaylarý çok iyi analiz etme becerisi vardý. Bunu hem çok okumasýna, hem ileri görüþlülüðüne hem de tecrübesine borçluydu. Türk-Ýslâm ülküsünün içeriðini fevkalade bilir ve gençlere aktarýrdý. Sýradan sloganlardan ve içi boþ ifadelerden haz almazdý. Ülkücülerin aydýn insanlar olmasý gerektiðine inanýrdý. Bunu saðlamak için ocak seminerlerine aðýrlýk verirdi. Türk-Ýslâm Sentezi ifadesini sevmezdi. Onun yerine Seyyid Ahmet Arvasi’nin eserine de ad olan ‘Türk-Ýslâm Ülküsü’ tabirini kullanýrdý. Sentez, yalýndan karmaþýk olana, külliden cüziye, zorunludan olasýya, ilkeden onun uygulanmasýna, genel yasadan bireysel duruma, nedenden etkiye, öncülden varýlan sonuca giden düþünme biçimi, bireþim ve terkip demektir. Oysa ülkücülerin davasý Ýslâm’ýn ta kendisiydi. Bunu sentezi olamazdý.

Ali Metin Tokdemir müthiþ bir enerji sahibiydi. Ülkemizi Edirne’den Kars’a Sinop’tan Anamur’a kadar baþtanbaþa dolaþmýþtý. Fakat onun yaptýðý turistik gezi deðildi. O insanlarýn mefkûre sahibi olmasý için çabalýyordu. Gençlerin çaðýn bataklýðýna düþmemesi için uðraþýyordu. Türklüðün zilletten kurtulmasý için koþuþturuyordu. Etkili hitabetiyle kitleleri heyecana sevkediyordu. Vücut dilini çok iyi kullanýyordu. Hakikat adýna bildiði ne varsa, yerinde ve zamanýnda olmak kaydýyla, onu gönüldaþlarýyla paylaþýyordu. Tabir caizse o bir deryaydý. Fakat zaman o deryadan fazlaca nasiplenmemize müsaade etmedi.

Türklüðe ve Müslümanlýða hizmet edenlerin yanýndaydý hep… Tarihî kiþiliklerin unutulmamasý için gayret sarfediyordu. Bu davaya hizmet edenlerin hatýrlanmasý gerektiðine inanýyor, ülkünün temel taþlarýnýn nisyan bulutlarý içerisinde kaybolmamasý için çýrpýnýp duruyordu. Onun vefasý meþhurdu. Ýnsanlarýn vefasýzlýðýný içine sindiremiyordu.  Bununla ilgili olarak söylediði þu söz ne kadar manidardýr: “Ahde vefasýzlýk imansýzlýktýr.” Bu söz sanýrým bu husustaki her þeyi ifade etmek için yeterlidir. Yine onun “Unutmak tükenmektir” veciz sözünü hatýrlatmadan geçemeyeceðim. Bununla alakalý olarak her yýl Mayýs ayýnýn son haftasýnýn “Ülkücü Þehitler Haftasý” olarak kutlanmasý fikri ondan gelmiþti.

‘Ýnsan ektiðini biçer’ derler. O, vefa ekmiþti yaþadýðý müddetçe… Ülkücüler onun ektiði tohumlarý yeþertti. ‘Ali Metin Tokdemir’ bir abide þahsiyet olarak milletin hafýzasýna kazýndý. Onunla ilgili olarak makaleler, aðýtlar ve kitaplar yazýldý. Önder Karayýlan’ýn derlediði “Ve Metin Tokdemir” kitabý da bunlardan biridir. Ülkücü kesimin çok sevdiði sanatçýlardan Mustafa Yýldýzdoðan A. Metin Tokdemir’in ölümünden sonra kendisi tarafýndan yazýlan aþaðýdaki þiiri besteleyerek ‘Sevmeyen Bilmez’ adlý albümünde seslendirmiþ, onun müzik yoluyla da hatýrlanmasýna katkýda bulunmuþtur:

“Dosdoðruydu ok Tokdemir,
  Zafer geldi yok Tokdemir,
  Senin suladýðýn güller
  Yeþerdi bak, bak Tokdemir.

  Sevda Metin, yürek Metin,
  Yollar yokuþ, yollar çetin
  Sen vuslata erdin amma
  Nesilleri sarar methin.

  Ömrü çileyle bilendi,
  Pes etmedi hep direndi
  Garip dostu dað gönüllüm
  Hem yiðitti hem erendi.”

Merhum Tokdemir, milletiyle bütünleþen örnek bir þahsiyetti. Ülkemizin sosyal, ekonomik ve kültürel meseleleriyle ilgilenen ve bu konularda kafa yoran bir insandý. O toplayýcý ve birleþtirici bir karaktere sahipti. Türk-Ýslam ülküsüne gerçekten inanmýþ ve aþkla baðlanmýþtý. Þahsî menfaatlerini, davanýn ruhuna engel teþkil edecek derecede öne sürmeyen ve hak bildiði yolda yürüyen Tokdemir, sadece davasýnýn baþarýsýný düþünmüþtür. Öldüðünde eþine ve minik yavrusuna bir ev bile býrakamamýþtýr. O sabýrlý, azimli, ahlâklý, basiretli, disiplinli ve kültürlü bir insandý. Bu özelliklere sahip olan Tokdemir, davasýnýn ‘A Takýmý’ndandý. Yani birinci derecede öncelikli meziyetlere sahipti.

A. Metin Tokdemir’in davasý ‘Ýlay-ý kelimetullah’ ve ‘Nizam-ý Âlem’ düþüncesini cihana hâkim kýlmaktý. Ýnandýðý davasýndan zerre kadar taviz vermeden, ‘Nizam-ý Âlem’ ve ‘Ýlây-ý Kelimettulah’ uðrunda Anadolu’yu adým adým dolaþarak verdiði dizi konferanslarla Ülkücü Hareket’e ivme, heyecan ve þuur kazandýran A. Metin Tokdemir, bir ara Türk Ocaklarý Genel Merkezi’nde, Türk Cumhuriyetleri’nden gelen öðrencilerin koordinasyonu görevini üstlendi. Çünkü O, çok hamiyetli bir kiþiydi. Özellikle Türk soydaþlarýmýzý tutku derecesinde seviyordu. Onlarýn esareti yüreðini daðlýyordu.

Merhum Tokdemir, Türkiye genelindeki konferanslarýnda millet ve milliyet gerçeklerini geniþ kitlelere aktarmýþtýr. Milliyetçiliðiyle þeref duyuyordu O…. Bazýlarýnýn düþünmeden, hesapsýz kitapsýz bir þekilde kýnadýðý milliyetçilik anlayýþý gerçekte dinimizce de yasaklanmamýþtýr. Yasaklanan ýrkçýlýktýr. Onu biz de tasvip etmiyoruz zaten… Biz Türk milletinden ve Ýslam ümmetinden olmakla gurur duyuyoruz. Kur’an-ý Kerim’de þöyle buyruluyor: “Ey insanlar, biz sizleri bir erkekle, bir kadýndan yarattýk ve birbirinizle tanýþasýnýz diye sizi þubelere, ýrklara, kavimlere ve kabilelere ayýrdýk. Þüphesiz ki, Allah yanýnda en þerefliniz takvada en ileri olanýnýzdýr. Þüphesiz Allah, bilendir, haber alandýr.” (Hucurat S. 13. Ayet)

Yine mukaddes kitabýmýz Kur’an-ý Kerim’de: “Göklerin ve yerin yaratýlmasý ile dillerinizin ve renklerinizin ayrý olmasý, O’nun ayetlerindendir. Þüphesiz bunda, âlimler için gerçekten ayetler vardýr.” buyrulmaktadýr. (Rum Suresi, Ayet: 22) Bu arada þaný yüce peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) mübarek sözleriyle Ýslam ve milliyet kavramlarýna açýklýk getirmiþ ve ýrkçýlýðý reddederken milliyetçiliði yüceltmiþtir: “Kiþi kavmini sevmekle suçlandýrýlamaz. Kavmin efendisi, kavmine hizmet edendir. Soyunu inkâr edene Allah, melekler ve insanlar lanet etsin.” Merhum Tokdemir bu gerçekleri her fýrsatta dile getirerek, yanlýþ anlaþýlmalarýn üzerine gitmiþtir. Hakikatlerin tersyüz edilmesine izin vermemiþtir.

Merhum A. Metin Tokdemir, Ülkü Ocaklarý Genel Baþkanlýðý görevini müteakip, sýrayla Yeni Düþünce, Ortadoðu, Milliyetçi Çizgi ve Hergün gazetelerinde köþe yazarlýðý, Yazý Ýþleri Müdürlüðü ve Genel Yayýn Yönetmenliði görevlerinde bulundu. Onun diðer gazeteci ve yazarlardan farký, yazdýðýný yaþamasý, yaþadýðýný yazmasýdýr. Bu konuda realist bir tavýr içerisindeydi.

Sevgili A. Metin Tokdemir engin bir birikime sahipti. Bu tecrübelerini TBMM’ye taþýyarak Türk milletinin istifadesine sunma niyetindeydi. Bunun için 24 Aralýk 1995 seçimlerinde Gümüþhane’den milletvekili adayý oldu. MHP’den milletvekilliðine talip olan Tokdemir hýzlý bir propaganda faaliyetine giriþti. Ölümünden birkaç gün önce, Gümüþhane Dumlupýnar Ýlköðretim Okulu salonunda düzenlenen gecede þu ifadelere yer veriyordu. Bu sözler onun aðzýndan duyduðum son sözlerdi:

“Biz Türk-Ýslam ülküsünün erleriyiz. Davamýz hak ve hakikat mücadelesidir. Amacým yýllardýr unutulan ve hizmetten mahrum býrakýlan Gümüþhanelilerin haklarýný savunmaktan ibarettir. Nasip olur da Meclis’e girebilirsem, Türk milletinin menfaatlerinin takipçisi olacaðým. Milletimizi ezilmiþlikten ve itilmiþlikten kurtarmak için canla baþla çalýþacaðým. Hor görülmüþ ve deðerleri ayaklar altýna alýnmýþ Türk-Ýslam âleminin þahlanmasý için itici güç olacaðým. Ýnsanýmýzýn inanç özgürlüðünü temin etmek için var gücümle mücadele edeceðim. Söylediklerimi gerçekleþtiremezsem verdiðiniz yetkiyi yine sizlere teslim edeceðim. Destek sizden, kýsmet Allah’tandýr. Allah bizi utandýrmasýn.”

Bu sözler onun siyasî duruþunu gösteriyordu ayný zamanda. Ama kýsmet olmadý iþte. Kaderde olmayaný yaþamak mümkün deðildi. O da hayallerinin gerçekleþmesini göremeden bu fani âlemden beka dünyasýna göç etti. A. Metin Tokdemir, adaylýðýnýn kesinleþmesinden birkaç gün sonra Ankara’daki Gümüþhaneliler Derneði’nin düzenlemiþ olduðu toplantýya katýlmak için Gümüþhane’den Trabzon’a hareket etti. Trabzon Havaalaný’nda bineceði uçakla Ankara’ya varacaktý. Fakat o güzel insan, Maçka ilçesine baðlý Baþarköy yakýnlarýnda geçirdiði elim bir trafik kazasý sonucu yaralý olarak Trabzon Numune Hastanesi’ne kaldýrýldý. Oradan Karadeniz Teknik Üniversitesi Týp Fakültesi Farabi Hastanesi’ne sevk edilen Tokdemir, bütün gayretlere raðmen kurtarýlamayarak, Cenab-ý Hakk’ýn ‘benim ayým’ dediði Recep ayýnda, 8 Aralýk 1995 Cuma günü saat 15.15 sularýnda Hakk’ýn rahmetine kavuþtu.

 Bilindiði gibi üç aylar (Recep, Þaban, Ramazan) çok mukaddes anlamlar taþýr. Cuma günleri de, günlerin en hayýrlýsýdýr; Müslümanlarýn bayramýdýr. Merhum A. Metin Tokdemir, üç aylarda ve de Cuma gününde vefat etti. Bu, Allah’ýn merhuma dünyadaki manevî hizmetleri karþýlýðýnda sunduðu bir lütuftu. Hem Recep ayýnda, hem de Cuma günü ölmek her mümine nasip olmaz.

 Merhum A. Metin Tokdemir Gümüþhane’nin ve þirin Kelkit ilçemizin medar-ý iftiharýydý. Þimdi baba ocaðý olan Kelkit’te metfundur; servilerin gölgesinde serinlenmektedir. O, taraflý tarafsýz herkesin gönlünde taht kurmuþtu. Merhumun vefatý üzerine Gümüþhaneli þair Zülfikâr Yapar Kaleli, yazdýðý Aðýt’la Gümüþhanelilerin acýsýna tercüman olmuþtur:

“Çileye Metindi, mertlikte Ali,
  Tokdemir’i kýna soktu da gitti.
  Kanadý yaralý serçe misali,
  Gerili yaydaki, oktu da, gitti.

 
  Gün olup binince ecel tahtýna,
  Kanmadý dünyanýn saltanatýna,
  Bir yolunu bulup Rahman katýna
  Ýsa gibi göðe çýktý da, gitti.”

Merhum A. Metin Tokdemir toplumcu bir insandý. Sosyal taraflarý aðýr basýyordu. Cemiyeti teþhis ve tahlil etmede ustaydý. Ýnsanlarýn ezilmesine tahammül edemiyordu. Dünyanýn, uðrunda yaratýldýðý insan kavramýna saygý duyulmasýnýn öncelikli bir düþünce olmasý gerektiðine inanýyordu. Haktan görünerek halký ezenlere karþý mücadele etmeye ant içmiþti. Dünyanýn ve dünyayý anlamlý kýlan insanýn amacýndan sapmasý, onu rahatsýz ediyordu. Ýnsanlarýn samimiyetsizliði kahrediyordu bu güzel insaný. Her þeye raðmen ümitvar bir ruh yapýsýna sahipti. Herkes annesini sever ama O, anasýna memedeki bir çocuðun düþkünlüðü derecesinde meftundu. Abisi Engin, onun en deðerli varlýklarýndan biriydi. Fakat sevdikleriyle uzun uzun dertleþemedi. Üstelik yeni evli sayýlabilecek bir zamanda Hakk’a yürüdü. Kaleli bu zorunlu yürüyüþü þöyle dile getiriyor:

“Ýmkân aramayýp sefil gezenden
 Hele hak adýna halký ezenden,
 Bu iðrenç dünyadan, kahpe düzenden
 Riyakâr yüzlerden býktý da, gitti.

 Bundan geri ne söylesem nafile,
 Hayata gülerdi aðlasa bile
Bakmaya kýydýðý anasý ile
Engin’i enginde yaktý da, gitti.”

A. Metin Tokdemir, Allah’tan baþkasýna kul olmayan, maneviyatý daima maddiyatýn üzerinde gören, derviþ ruhlu, kâmil bir insandý. Bu kýsacýk ömründe yýlmadan yorulmadan kutlu davasýnýn hizmetinde koþtu. O, kendini Peygamberin kutlu vekili olarak gören aziz Türk milletinin bir ferdi olmaktan þeref duyuyordu. Þeyh Galip’in þu beytini ölçü edindiði için, insana çok kýymet veriyordu:

“Hoþça bak zatýna kim zübde-i âlemsin sen
  Merdüm-i dide-i ekvan olan âdemsin sen”

 (Kendine iyi bak, sen âlemin özüsün. Yaratýlýþýn özünün göz bebeði olan insansýn sen…)

Cesur bir dava adamý olan A. Metin Tokdemir, gücünü davasýndan ve cihad ruhundan alýyordu. Kendini yenileyebilen olgun bir insandý Tokdemir… Sadece gerçekleri konuþmayý, yeri gelince de susmayý tercih ediyordu. Fakat O, “Haksýzlýk karþýsýnda susan dilsiz þeytandýr” hadisini asla göz ardý etmemiþtir. Yaþadýkça hep doðrularý söylemeye, aksi halde susmaya gayret etmiþtir. Onun bu özelliðini Kaleli’nin þu dörtlüklerinde bulmak mümkündür:

“Kendini aþmýþtý olgun ve selim,

 ‘Hakký söylemezsem tutulsun dilim
 Uzun bir yoldayým helalleþelim,’
 Diyerek elleri sýktý da, gitti.

 Ne lüzumu var artýk neden, niçine
 Selâm durun, geçen devin göçüne
 Yaðmurlara gebe bulut içine,
 Bir yýldýz misali aktý da, gitti.

 
 Gönül Mevla evi güzelce donat,
 Meleklerle giden neylesin kanat,
 Yaðmura nazire, buluta inat,
 Þimþek edasýyla çaktý da, gitti.”

Merhum A. Metin Tokdemir'i rahatsýz eden konularýn baþýnda Batý hayranlýðý gelmekteydi. O, her akýllý insan gibi Batý’nýn teknolojisinin alýnmasý gerektiðini savunurdu. Fakat Batý kültürüne körü körüne kucak açmaya karþýydý. Çünkü kültürler inançlarla yoðrulmuþtur. Avrupalýnýn inançlarýyla bizim inançlarýmýz baðdaþmaz. Bu sebeple kültür deðerlerimiz de farklýlýklar arzetmektedir. Tokdemir’in ölümünden duyulan acýyý yansýtan Kaleli, yazdýðý  ‘Aðýt’ý þöyle bitiriyor:

“Þafaklar can bulur aðarýnca tan,
 Can gözde olunca kurtulur vatan,
 Kaldýrdý baþýný þöyle tabuttan,

 Gülümsedi son kez, baktý da, gitti.

 Bir kabir dar gelir bu kutlu ere,
 Mekâný gök olan sýðar mý yere,
 Kutlu þehitlerin kavli üzere,
 Güneþe bir çengel taktý da, gitti.

 
 Baþý dumanlýdýr daðlar kar iken,
 Hep fatiha biçer besmele eken,
 Evet, tam gülmeye sýra gelmiþken,
 Kaleli’yi külli yaktý da, gitti.”

Biz ölümü sonsuzluða yolculuk olarak tanýmlarýz. Ebedî âleme açýlan kapýnýn anahtarýný verir Azrail… Onun için ölüm asla yokluk deðildir. Cennet köþelerinden bir parça olan ülkemizden kopmak üzer sevdalý yürekleri… Vatandan ayrýlmayý ölümle eþdeðer görürüz biz… Bizi ancak Yahya Kemal’in þu beyti hakkýyla anlatabilir:

“Ölmek kaderde var bize ürküntü vermiyor.

  Lakin vatandan ayrýlýþýn ýstýrabý zor.”

Netice itibariyle þunu söyleyebiliriz: Bir Ali Metin Tokdemir geçti bu fani dünyadan… O da herkes gibi kendisine takdir edilen sýnýrlý ömrü yaþadý. Bu 36 yýl gibi son derece mahdut bir zamandan ibaretti. Fakat yaþanan süre kýsa olsa da O, arkasýnda hoþ bir seda ve güzel hatýralar býraktý. Onu bu sýnýrlý satýrlarda anlatmak çok zor… Nihaî sözü; son zamanlarýn moda tabiriyle söylemek gerekirse  ‘Metin Tokdemir adam gibi adamdý.’ Allah rahmet eylesin. Rabbim bu gibi üstün þahsiyetlerin sayýsýný artýrsýn.