Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Romanda hep aynıdır taşlar
Hayatın bir yerinden başlar
Ve
Başka kesitinde biter
İçinde ne yoktur ki
Acı mı
Mutluluk mu
Ya korku…
Ömür bir romanın tekrarı gibidir
Kanar
Kandırır
Kimi yerinde umuttur bekleyiş
Akşamdan sabaha biten eyleyiş
Ah ömür…
Her paragrafında aşk aranır
Vuslat geciktikçe kalp kararır
Sararır Sonbahar yaprakları gibi
Saklanır içindeki hisler
Uçar…
Sonu hep acıyla biter
Veda edenin üstüne
Toprak atılır
Mecnun
Lider
Eş denir büstüne
Ellerinde nasır…
Yara kapanmasına kapanır ama
Nobel ödülü verilir o romana
Kısmet olmaz yazana tatmak
Ondan tek lokma!
Sefasını mirasyediler sürer
Peki ders alır mı
Ah okur…
Saffet Kuramaz