Kalemimi kırdım
Kalemimi kırdım, defteri dürdüm
Gitmek üzereyim yoruldum dostlar!
Zorlu, fırtınalı bir hayat sürdüm
Yaş kemale erdi duruldum dostlar!
Bazısı bilmeden, acaba niye
Düşünmeden beni alıyor tiye
Nerelerde kalmış ne oldu diye
Merak edilerek soruldum dostlar!
Birçoğu ezberden fikrini söyler
Ne gözden geçirir ne tetkik eyler
Yaşıyorum hâlâ ölmedim beyler
İşi halledilmiş görüldüm dostlar!
Habersiz, ansızın çeker giderim
Defin eden çıkar hazırdır yerim
Hasımdan taş gelse eyvallah derim
Dostların gülüyle vuruldum dostlar!
Ballı sözlerimi imbikten süzdüm
Kimini ondurdum kimini üzdüm
Hayatım boyunca hep doğru yazdım
Nice dokuz köyden sürüldüm dostlar!
Der Mikdadi; işte bitti sözlerim
Hakiki dostları her dem özlerim
Sabahtan akşama haber izlerim
Koltuğa yerleşip kuruldum dostlar!
Şair Mikdat Bal