Bir destandýr yazýldý, savaþ meydanlarýnda,

Bütün dünya divana durdu Çanakkale'de...

Ölmek vardý sadece, saðlam imanlarýnda,

Ölüme uçanlarý gördü Çanakkale'de...

Kurumamýþ kýnasý, on üç, on beþ yaþýnda,

Bal, böreði görmemiþ, karavana, aþýnda,

"Gitme yavrun" diyecek kimse yoktu peþinde,

Et, Kemikten siperler ördü Çanakkale'de...

Ayaklarýnda yoktu, saðlamcasýndan çarýk,

Siperlerin dört yaný, oytuk oytuk hep yarýk,

Her siperden al kanlar boþaldý karýk karýk,

Bayraðým gönlerde dik, durdu Çanakkale'de...

Ey! Þehidim "geçilmez" dediðin yer burasý,

Bir asýrdan bizlere þimdi vatan mirasý,

Makberin bir yarýsý, Hürriyet bir yarýsý,

Tarihlere mührünü vurdu Çanakkale'de...

Ozan Baki evladýn, için için çekerek,

Minnet, þükran, dualar, Ruhunuz þad ederek,

Gâh destaný okuyor, gözyaþlarý dökerek,

Bu manevi âleme vardý Çanakkale'de...