.
.
Altın madeni buldum yahut petrol yatağı
Sardı beni heyecan bir zenginlik atağı
Kazancım da artıkça gördüm neymiş batağı
Peşinden koştuğum mal, yapmıştı beni hamal!
Zevke sefaya düşkün her işimde uşaklar
Kilo aldıkça belden patlıyordu kuşaklar
Kim görse ne yaşarsam oluyordu aşıklar
Veririm çok para çal, etmeyin beni ihmal!
Zaman geçtikte oyun, bana yoktu oyuncak
İtiliyordum sanki kime açtıysam kucak
Kaçıyordum düşümden, kendimden bucak bucak
Sonunda bitti şer rol, iflah etmeyen ikbal!
Dünya mutlu etmiyor doyumsuz fırlatıyor
Acıdan kaçılmıyor sununda ağlatıyor
Işığı söndürdükçe özlemi dağlatıyor
Yok tövbeden başka yol, zikir etmeli dudak!
Zenginlik yok olanda değil kalıcısında
Huzurdur yalnız bedel, yaşar alıcısında
Sevap kaptırmayalım amel çalıcısına
Allah’a olmalı tek kul, gerisi yalnız tuzak!
Saffet Kuramaz