Bırakıp gidersen beni, bu can nasıl dayansın,
Bırakıp gidersen beni, mehtap nasıl uyansın,
Bırakıp gidersen beni, sevişme nasıl yansın,
Sevgi dolu yüreğim, bir başına nasıl kalsın....
Gözlerin sıçrar gider, benden çok uzaklara,
Ak kalçalar koşmasın, istemem kucaklara,
Ateşin gevşetmez de, salar daha sıcaklara,
Mevla yazmasın ayrılık, istemem ocaklara...
Kan ağlarım Kar’ım la, al düşecek beyazına,
Çığ dökülür yüreğime, gün vurmaz ayazına,
Ne nilüfer açar, ne gonca, şu bahtın yazına,
Felekte kulak vermiyor, şu gönlün niyazına...
Sen gidiyorsun ya, bağırda açan yaram olur,
Aylarımın parlaklığı olmaz, hep duman olur,
Koyarken başımı yastığa, uykum haram olur,
Günahını bana yükleme, ettiğini duyan olur...
Solum mahsun kalacak, kader denen çağım da,
Duvarlar değil, gölgelerin boğacak otağım da,
Parıltısına parıltı katanım, olmaz bucağım da,
Hangi kedi mırıldanacak, yumuşak kucağın da...
Gülmeye alışık olmayan yüzüm, ah eline düştü,
İçim de kabaracak özlem, saçının teline düştü,
Nemlenecek gözler şimdi, hasret seline düştü,
Benim gönlüm öksüzdür, ayrılık emeline düştü...
Buna son ver, hesapsızlığın, belli baştan karası,
Uzağa gitmeyeceğini söyle, sesinin var hatırası,
Şöyle bir uzaklaşacağım de, çok sürmesin arası,
Unutma! Açacağın bu yara, keskin kılıç yarası...
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
