Mademki
aşkın yolu bu, ruha ses verdi sesinden,
Kalbime çok heyecan verdi, notasız bestesinden,
Son zevkim şimdi
aşk oldu, kurtuldu kısvesinden,
Musikisi bir alemdir, duyulur,
aşk penceresinden...
Aşk
uykusuna daldım cananımla, uyuya kaldım,
Ömrümün tüm ikbalini, bu
uykusundan aldım,
Gördüğüm rüyayı, bir tatlı
aşk bahçesi sandım,
Aşkı zerk ettiği günden beri, acı var, ah yandım...
Şimdi her yer karanlık, odalar, kapkara zindan,
Hicrana bulanmış
aşk, uyandırmaz
uykusundan,
Gönlüm ona mal oldu, o parıldayan simasından,
Dünyayı unuttum, akşamım farklı akşamlardan...
Yine esef etmez yüreğim, bakınca neleri yıktığına,
Aşk bir nevi göz boyama, kavuşmam iç aydınlığına,
Bir
zamanlar
gülerdi, yanakta
güllerle, bahtlığıma,
Özlemin vakti
doğar,
aşk bunu vadeder yaktığına...
Dedim ne güzel bahçe, bir
gül var, bülbülü oldum,
Güllere niçin yanık ötülür, bir de bülbüle sordum,
Aşkın sihirli şarkısını dedi; dalında,
gülde buldum,
Her kalbi dolduran
gülle
aşkı içtim, yudum yudum...
Yorgun gözümün çeperlerinde, yıkıcı bir iz bıraktı,
Hayatın nabzına sarılıp çözülen
aşk, nede ışık bıraktı,
Birikmiş hislerimle, kuru dudaklarda hıçkırık bıraktı,
Yüreğim yalvarır halde olan, solgun bir beniz bıraktı...
Aşk alev, içimizde salgın, sönmeyecek tandırın tasıdır,
Ruha atılan bu imza, silinmez çizik,
hasretliğin yasıdır,
Hazırlıklı olunmuyor bu yolculukta umut
aşkın hasıdır,
Şafakla bitmeyen her
gecede görülen,
aşkın rüyasıdır...
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
