.

.

Ýlim neyi bilmektir yaþanmýyorsa eðer

Göz kör, kulaklar saðýr, dilde papaðan ise 

Her iþe besmeleyle baþlanmýyorsa eðer

Günahla yaþar elbet þerde olaðan ise 

Bilmek okumak mýdýr, var mý alim dinleyen

Öðrenmeye dirense olurda hep inleyen

Sonunda dertler sarar ah sesiyle çýnlayan

Çarpmadýðý yer kalmaz özü çaðlayan ise

Ben bilirim der her dil, etrafýnda gürültü

Ne duysa anlaþýlmaz, hisseder tek üzüntü

Robot gibi dolaþýr, paslanýr örüntüsü

Üstüne kayar toprak ölüm heyelan ise

Ben þer yolunu bilmem gül olurda açarým

Tatlý dilimle, güler yüzümle nur saçarým

Virüsten korkar gibi cahillerden kaçarým

Ayetle konuþurum, bilmem hezeyan ise 

Saffet Kuramaz