Temiz şeyler düşündük, tertemiz duyguydu,
Bölüştüğümüz ekmeğin, hamuruydu, unuydu,
Elin elimde, bu aşktı, yalnızlığımın sonuydu,
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Ey beni şad eden, ey sevdiğim cazibeli kadın,
Pembe buğulu akşamda, bıraktığın izde tadın,
Aşkın derin, kalp kudretle çarpar anınca adın,
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Güneşin okşadığı, o gamzeli yüzün nerede?
Gözlerin doymadığı, ince yürüyüşün nerede?
Akarsu gibi, musikili, ahenkli sesin nerede?
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Gidişin, yok oluşun, verdi hüzünlü mutsuzluğu,
Yüreğe değdi de eritti, yaşadım huzursuzluğu,
Kendine çıkan pay fazla, yaşatma umutsuzluğu,
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Kuşlar artık ötmüyor, bize şarkılarını kesmiş,
Gecenin örtüsünde hayat, senle olan nefesmiş,
Bir parçan ben de kaldı, oda aşktır, netleşmiş,
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Kelimeler hamlede, ses gelir, boyun damarında,
Hangi taşı kaldırırsam, varsın, hangi dal altında,
İçe işleyen ayrılığın acısı, ne gezer muradım da,
Çoğalıyor sen yoksun, yüreği burkan acı!..
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
