Kar Tutunca
Kardan adamlar kuruluncaya kadar, kücük adimlarini pesi sira
yuvarladikca dönen cig tanelerinden ne topladigini bilen bir sezginin bilinmez
düsleriyle kendini en cok yakistigi yere sigdiran, izahi yolu tarifi mümkünsüz mutlululuga yol arkadasligi
etmenin ev sahiplisiydi, tasidigi topraklar üzerinde hayatin her türlü
katigindan cesniler dürüp saran yavan ekmege, sakilik edip sohbetler söylesen
kar ve kizak günleri.
Daha pinara varmadan su, sirali höyüklerden, ayaz
tepelerinden ve heybetli daglardan kopup gelerek, akli fikri dogasi ve dünyasi
kendine benzeyen cocuklugun her arzusunu silinmez solmaz dilekcelerden okuyup
ezber ederek, üstüne yüklenilmis en kutlu emanete MUKAYET OLMA tembihleri
niyetiyle inis sarpa bayir yokus esip
duran yeller gibi, sessiz duldalari hircin ve nazli kundaktaki insanini sever gibi, KAR TUTUNCA
bereketiyle bakmaya GÖRESI gelen , hizenlere asili buz sarkitlari kardan
gecilmeyen sokaklarinda evlerin esikler önüydü, evvel zaman duvarlari dibinden
akip giderek ve kardan adamlara dalgin simsicacik rüyasina közden kömürden kas
göz yaparak, neden sonra herseyi eski yerinde aziksiz ögünsüz azatligin kimim kimsem
yoklarina koyup,tipileyen sogukta yitik zaman zemberegine eridikce kaybolan beyazlara
bürünmüs isansiz kehler, nutku durgun evler ve uzak ufuklar .
Herkesin bir bahanesi var iste,dogar acar gün dogar günes
parlar ve yanar isik hareleriyle aristak arasi hizenlere asilmis salincaktan
sedirlere iner, esige cikar, sokagi yaziyi yabani merak eden kesfin izini sürer
yoluna koyulur adimlarini yürür aklini ve kalbini yorarsin.
Yazin nasil ki tozlu yollarda düvenler ardinda kaysi
dallarinda ve güzün nasil ki alicli tarlalarda koldan saydan ve tapanlidan
gezip dönüp cevrilip dolanan, ismin yurdun neydi, kimdin sen, nereliydi ay ve
günes, kar -boran günlerinde de Hüyükten mezarliga,Kiracliktan Yukari Pinar`a,
Ali Dayi`nin odasindan Bas Pinar`a, Bektes`ten Yasti Tarla`ya, Kizil Burun`dan
Harman Pinari`na…ABDEST IBRIGI`nin yetmedii yerleri KEL GÜGÜMLER ve Kalaysiz
Helkelerle sulayip dondurarak, buz tutmuz kizaklarda sabahin ilk vakit horoz ötümünden
gecenin ciralar yaktigi sogukta ayazda , morarmis eli yüzüyle yöresi yurdu evi
barki tertemiz tüm dünya güzelligine yanmis kanmis ve islanmis üsümüs KAR COCUKLUGUNUN, bir ulu agacin
yapraklari gibi türlü bahanelere sacin dökün hozanlara gazel dökmeden evvelin, ayan acik serili
düsü; ve döseli dayali hayal ülkesiydi.
Seyfi Karaca…….Aralik / 21
(
Kar Tutunca başlıklı yazı
Yeldegirmeni tarafından
12.12.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.