Tekbir getiren gece: sözcüklerin eylemi

Bazen bayraðý kayýp bir þehir gibi

Sessizliði telkin eden ölü atalarým

Babadan miras duygularým

Hangi mihraksa topa tutan

Hangi yörüngede kayýp gülüþüm

Bir ceset isem esaretine maruz kaldýðým

Sözcüklerin,

Bir kýyým ise baþýma yaðan

Bilemezler asla da bilemeyecekler kýyama durduðumu.

Maðlup olduðum bir maç deðil yaþamak

Yasamak mý yüreði?

Yanlýþ yaptýðýmdýr en büyük yanlýþý

Ýnsanoðlunun:

Sevgidir ekmeðim…

Sevgidir emeðim…

Sevgidir elemim…

Ah, hafýz: baþým yine darda

Ah, babam sensin tek daðým

Ah, içimdeki masum çocuk:

Çok mu elzemdi söyle çok mu sevdim ben her dem?

Sevecense yüreðim

Sabit katsayýsýyým evrenin

Sükûnet ise tek dilendiðim

Elbet meleklerim aralýksýz kayýtta

Garbý mý yalnýzlýðýn?

Yoksa bitmeyen bir husumet mi yakamdan çekiþtiren

Hangi insan hangi isyan?

Yalnýzlýðým mýydý ona buna batan?

Ah, bir de kalabalýk yüreðim:

Bir bilen vardýr beni ses etmeden sevdiðim.

Aþkýn hegemonyasý

Özlemse kat izim gizimden firar ettim edeceðim

Haþmetli ruhumla

Kimse beni topa tutan:

Bak sadece gözlerime baksýnlar

Ýçerlediðim artýk eskimiþ bir yalan:

En çok ben sevebilen

En çok ben yine beni zora sokan

Hatýrýna Rabbimin sevmedim mi insanlarý ezelden?

Eziyet babýnda onlarýn tepkisizliði

Ve yüzüme püskürttükleri öfkesi

Mizacým ýlýman ve sevecen

Mihrabým asla yýkýlmadý

Mealimi söyler de söylerim

Katýksýz sevgiyim ben

Katýksýz sevip de eziyet gören

Ama meziyet bildim ben sevmeyi.

Hüznümse sarmalýnda hidayetin

Huzuruna çýktýðým sadece Mevla’m

Ve huzur bulduðum yegâne varlýk

Hutbesi kayýpsa dünün

Surelerdir beni koruyan günbegün

Safi sabi sayfalarca þiir ne ki?

Þiir bildiðim aslýnda hayat

Hayatý sevdiðim kadar kat

Çýktýðým bir milat

Elbet elbet

Sevdiðim kadar mutlu ve huzurluyum ben ve sadece itikat

Sevgili Rabbim nasýl ki beni böyle yaratmýþ yoktan

Var eden nasýl ki sadece O:

Kýblemde yaþarken dokunmasýn da bana artýk hiç kimse.

Ben en baþtan reddettim herkes olmayý

Hiçlik makamýna taþýndýðým tek gerçek

Büyümekse gözünde evrenin

Büyüttüðüm gözümde ne çok insan ve evrelerin

Hüküm sürdüðü þu düzen

Oysaki düzensizlikte saklý içimden firar eden elem

Elbet mutluyum mutlak kaygýlarýmdan arýndýðým kadar

Ar bildiðim her duygu ve mizacým

Baþ koyduðum yoldan da asla dönüþüm yok madem

Ve ýsrarla seviyorum

Aþka istinaden tahakkuk ediyor nasýl ki iç sesim

Ne çýkar isyan etse dýþ sesin bilindik yalaný

Elbet yalansýz bir dünya özlemine meylettim ben

Varsýn baþtan yanlýþa düþeyim gözünde insanlarýn

Kimse de döndüremez beni yolumdan