Gecenin bir karanlığında.Hem de en zifirinde.
Fatiha'lar okuyarak sessizliğinde,
İçinde yürüdüğüm, Kabristanım var benim.
Ölmeden önce öldüğüm zamanlarım,
Bedenim için kazdığım mezarlarım var.
Sorgu sual meleklerini ararken gözlerim,
Korkudan patlar gibi olur şah damarım.
Ve belki hesabını verebileceğim,
Belki de hesapsızca kavrulacağım,
Günahlarım da var benim.
Helâl lokmanın alın teri de olsam,
Kahpe taarruzuna siper de kursam,
Kırmamak için bir gönlü,
Üzmemek için bir yetimi,
Mahcup etmemek için secdemi,
Başıma taç yaptığım,
Muhkem pişmanlıklarım var benim.
Kapatıp gözlerimi
Yutkunurum..
Tefekküre dalar, geçerim kendimden.
Gün yüzünü göstermeden,
Kırarım tahtasını makber'in.
Çıkarım kabristan dan.
Avuçlarımın çizgilerinde ıslanmış,
Yansımalar da bulurum yüzümü.
Çoğu zaman üzgün..
Çoğu zaman cansız.
Gecenin bir karanlığında.
Hem de en zifirinde.
Övünç ile anlatacağım,
Şanlı destanlarım var dı benim.
Rahvan kosturduğum kısraklarım,
Namert bağrına sapladığım mızraklarım,
Her firavn'a bir Musa,
Her Musa'ya bir asa,,
Olmuşluğum da var benim.
Düldül'ün toynağında bir nal olup,
Yanmak isterken, kızgın çöllerde,
Utanç., bütün ihtişamı ile dikildi karşıma.
Bir çocuk,
Ağlayamaz ken yıkıntılar arasında,
Bir çocuk, ekmeksiz ve kimsesiz,
Büzüşmüşken açlığın kaldırımında,
Bir çocuk, koca bir kainatı titreterek,
Cansız ve nefessiz,
Yüzükoyun üşürken, sahil kumunda
Utanırım..
Gözü kan çanağı analar,
Yüreği yangın yeri babalar,
Edebince tükürürler,
Övünçlerimin üstüne.
Kurumadıkça zalimlerin sunağı,
Yok olmadıkça iblislerin tuzağı,
Heveslenemem...
Tefekküre dalar, geçerim kendimden.
Gün yüzünü göstermeden,
Bırakırım kalemi,
Kapatırım defteri,
Çıkarım bu destan dan.
Çoğu zaman mahcup..
Çoğu zaman mahcup..
Çoğu zaman mahcup...
