Gidişin başımı, dertlere saldı,
Göz göz yaralarım, kanıyorum ben.
Hasretin neşemi, arzumu çaldı,
Köz köz ciğerlerim, yanıyorum ben.
Yaban ellerinde, gezen hazalım!
Sen benim ahirim, hem de ezelim,
Unutmak kolay mı, öyle güzelim?
Az sitem etsem de, anıyorum ben.
Alışkınım çile ile kedere,
İsyan etmem asla, talih, kadere,
Sabır tespihini, çektim bin kere;
Tez usanan nefsi, kınıyorum ben.
Turnalar konarlar, bizim ovaya,
İçerler kanarlar, sazlıkta suya,
Senden bir havadis, verirler diye;
Yaz baharda göle, iniyorum ben.
Ruhunun kasveti, katiyen dinmez,
Altın kafes olsa, içine sinmez,
Kim demiş gurbete, gidenler dönmez?
Öz yurduma dersin, dönüyorum ben.
Dayanır mı acep, görünce yürek?
Ne kadar olsa da, mesafe ırak,
Herkesin içinde, endamı bırak;
Yüz ile gamzenden, tanıyorum ben.
Alaca uğruna, ömrünü adar,
Sevda diyetini, ruhuyla öder,
Aldığım son nefes, çıkana kadar;
Söz verdim beklerim, suna yârim ben.
28.03.2022
Muhittin Alaca
(
Son Nefese Kadar başlıklı yazı
Alaca tarafından
28.03.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
