Artýyor günbegün, ruhumda sýzým,

Oysa sen, zârýmý, diner sanmýþtýn.

Ýçerde yangýným, görünmez közüm,

Oysa sen, harýmý, söner sanmýþtýn.

Tutunacak dala, muhtaçtý elim,

Yokluðun onulmaz, dert açtý gülüm,

Sevgin bana þifa, ilaçtý malum;

Oysa her merhemi, dener sanmýþtýn.

Rahatýný bozma, en uzaklarda,

Sen baharý yaþa, ben buz, aklarda,

Býrak didineyim, hin, tuzaklarda;

Oysa sen, zorumu, hüner sanmýþtýn.

Bölük pörçük uykum, gün-gecem kahýr,

Dar geldi bir bilsen, koskoca þehir,

Tadý yok, ne yersem, farz et ki zehir;

Oysa sen, þýramý, süner sanmýþtýn.

Yýðýnlar içinde, arýyorum ben,

Her sarý saçlýyý, sanýyorum sen,

Çimen göz, kalem kaþ, benziyor ay ten;

Oysa sen, serimi, tanýr sanmýþtýn.

Ayrýlýk yelleri, pek yaman esti,

Yerle yeksan etti, iflahým kesti,

Kalmadý mecalim, çatladý testi;

Oysa sen, sabrýmý, pýnar sanmýþtýn.

Ömür tükeniyor, son dem, son durak,

Karanlýk sularda, çekmiþim kürek,

Hasret hançeriyle, bin parça yürek;

Oysa tek, sýrtýmý, kanar sanmýþtýn.

Aþktan yana uçtu, bütün hevesim,

Öksürmekten harap, göðüs kafesim,

Kýsýldý gür sesim, çýkmaz nefesim;

Oysa sen, veremi, yener sanmýþtýn.

Biliyorum yitmiþ, dünyada vefa,

Aþkýn kanunudur, gam ile cefa,

Yollara uzunca, baktým son defa;

Oysa ben, yârimi, döner sanmýþtým!

Muhittin Alaca