KURTULUŞ
GÜNÜ
Ne
zaman umutsuzluk rengine dönse umut
Birbiriyle
çarpışır düz yolda iki bulut
Yıldırımlar
çakarken ruhun derinliğinde
Sunduğu
her nefeste bir rahatlama mevcut.
Ne
kadar güvenmiştik gür çıkan sesimize
Her
gün bedel öderdik gizli metresimize
Efkâr
bastıkça içtik, neşelendikçe içtik
Nikotinin
rengini verdik nefesimize
Kendini
bize yoldaş sanan tek nesneydi o
Ruhumuza
huzuru sunan tek nesneydi o
Limandı,
fırtınalı günlerde sığınılan
Belki
de bizim için yanan tek nesneydi o
Vermiş
isen nefsine gençliğinde ödünü
Unutma!
Bugünlerin sebebi olan dünü
Aldığımız
nefesin yolları kapandıkça
Korktuğumuz
o ölüm olur kurtuluş günü
Boğuldukça
öksürük krizindeki ece
Bölük
pörçük uykular içinde geçer gece
Bedenin
rahatlama istiyor bir nefeslik
Nefessizlik…
Allah’ım, o ne büyük işkence
10.04.2022/Samsun
İbrahim
COŞAR