gün gelir de saklarsa hayat bizi birbirimizin uzaklarına
ellerimden bul beni...
yağmurun saçları döküldü üstüme bir bir
titredi sanki, unutulmuş gibi, üşümüş gibi
sordum, gün üşür mü sahi
üzüldüm onun sırılsıklam olmuş çaresizliğine
ellerimi açtım ellerine, en çok avuçlarımı sevdi
güneşe masalların sığmadığını, ama
masallara dünyanın sığdığını öğretti bana
çocuk gülüşlü şiirler yazdım, bestelesin diye rüzgar
her gece kumbaramda biriktirdim ay ışığıyla birlikte
gün ısındı ellerimde
kumbaramın pembesine döndü gökyüzü
vaveylası bir sevinç yumağı oldu aşk dehlizinde
yağmur beni ellerimden tanıdı, ben onu suskunluğundan buldum
karşılaşınca sustuk, gözlerimiz pusulamız gibi kalplerimizi gösteren
gel dediğimde tüm yıldızlar, tüm dileklerime gönüllü geldi
sonra yağmur büyüdü çocukluğuma özenerek
bir ışık gibi süzüldü içimizden dualarımız
yalanlar üzüldü bir tek
yağmur suskundu
yağmur haklıydı
belki saklıydı şimdi avuçlarımda
yağmur damlaları dökülürken üzerimden usul usul
duydu sesimi
gün gelir de saklarsa hayat bizi birbirimizin uzaklarına
yüzünün yüzümde kalan izinden bul beni...
(
Gökyüzünün Vaveylası başlıklı yazı
BüşraNazlı tarafından
8.06.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
