Zamanın andan kopan çığlığına sığındık
Ve inanır mısın, sığdık dünyanın kuytularına
Kuyularında aklımızı kaybettik bir sokağın
Sağı solu sobe olan bir hayatın son oyununu oynadık
İnandık herkesin iyi olduğuna
Ve tertemiz doğduğuna tüm bebeklerin
İnandık, daha sormadan cevaplanan sorulara
Sonsuzluğuna inandık fani çiçek bahçelerinin
Bir nefeslik yaşamların bir hevese dönüşmesini seyrettik
Öldük gördükçe, gördükçe büyüdük
Hislerini mezara gömen birer ceset olduk
Görmezden geldikçe çıktık insan olmaktan
Görmedikçe hissetmedik, eksildik ruhtan
Eskidik çoktan
Ama kabullendik tertemiz doğan bebeklerin aynı kalmadığını
Nasıl bir kabullenmekti bu eksilirken canımızdan
Kanımızdan
Aklımızdan
Kötü insanları yalnızca filmlerde gören çocukların
Saflığını da sobeledik, çıkardık hayatlarından
Bir çocuk bağırdı duymadık
Bir kadın ağladı anlamadık
Bir insan daha tüketti içindeki çocuğu
Saklandı hayat, sobelendi iyilik
Bozamadık oyunu...
Ve inanır mısın, hiç garipsemedik dünyanın kuytusunu
Büşra Nazlı
(
Sobe başlıklı yazı
BüşraNazlı tarafından
22.06.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
