Mavi ve duru bir mevsimin çiçekleriydi ellerin
Kokusunu yalnızca benim bildiğim
Bu mevsimin ağaçlarında renkler dansa kaldırırdı birbirini
Bense seyrine doyulmaz bir manzarayı izlerdim
Gözlerinden ve kirpiklerinden geçen
Güneş yatıya kalırdı yüzünde her akşam
O ısı, o ışık yayılırdı dünyama teninden
Sırf sen baktığın için, denize çıkardı sokakları evimizin
Sevgilisi hayalin olurdu tüm kaldırımların
Ve içinden maviler geçerdi
Beyazlar
Yeşiller
Gözlerin geçerdi
Bir kitap cümlesi gibi sözlerin geçerdi
Her birinin altı çizilmeliydi
Öyleydi çünkü
Seni bilmek ve seni yazmak
Seni okumak ve anlamak
Büyüleyici bir paragrafın satırbaşında
Senin adınla başlamaktı cümlelere
Hiç kullanılmamış bir alfabenin
Yepyeni harfleriyle
Güncemde bir sayfa hep soracaktı bana
Ne kadar daha anlatamayacağımı seni hece hece
Naif bir cümlenin kırılgan öznesine bağlılığım, diyecektim
Kac yaşındaydım daha ben
Sanki yüzyıllardır sürüyordu sana hayranlığım
Şimdi
Yürüyecek yine aklım yüzünün koridorlarında
Yüzün, güncemin arasında sakladığım gül yaprağı
Yüzün gül kokusu
Seni anlattığım her cümlem biraz eksik
İncinme olur mu?
Büşra Nazlı
(
Şiir Mevsimi başlıklı yazı
BüşraNazlı tarafından
5.09.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
