Sen Aklımdan Çıkmayınca

İnsanlığı hatırlarım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

Seni anar satırlarım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

İyiliğe koşuyorum;

Hem de dolup taşıyorum;

İnsan gibi yaşıyorum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Kıyılara vurmuyorum;

Yasak yerde durmuyorum;

İnsanları kırmıyorum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Anmayınca bataktayım;

Tuzaklara tuzaktayım;

Haramlara uzaktayım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Kötü olmak neye yarar;

Alkol kumar hepsi zarar;

Doğruluktan seni sorar;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Esvabımla ayaktayım;

Topraktayım afaktayım;

Olduğunca infaktayım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Düşüncede seni buldum;

Netice de ben bir kuldum;

İncitmekten korkar oldum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Verdiğinde vardır rahmet;

Elbet olsun biraz zahmet;

Her nefeste sundum minnet;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Çocukları sever oldum;

Büyükleri sayar oldum;

Ol nefsime kıyar oldum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Adem sana kurban dedim;

İşte gerçek sultan dedim;

Allah dedim Rahman dedim;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Âdem Efiloğlu

( Sen Aklımdan Çıkmayınca başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 20.11.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu