Osman Emmi
Şu yalan dünyadan baki aleme
Bir salı gününde sessizce göçtü
Düşürüp bizleri türlü eleme
Sonsuzluk ufkuna kanadın açtı.
Bir küçük çocukken ayaklar çıplak
Hayattan kopmamış bu nasıl bir aşk
Çileler canına etse bile tak
O azimle ondan çileler kaçtı.
Gözetirdi daim eli darları
Dolaştık beraber bayır, kırları
Paylaşırdık on'la nice sırları
Ardından sırdaşı gözyaşı saçtı.
Koskoca bir ömür çekmişti çile
Yaprak döker solar, yüklense güle
Ebede giden o dertli bülbüle
El edip onunla beraber uçtu.
Camiye müdavim,hayırda önder
Her köşede vardır ondan bir eser
Öyle insanı her tanıyan sever
Gönüllerde sevgi, başlarda taçtı.
Nuri Baş.
Not:Çocukluğu ve gençliği yoksulluk ve çileler içerisinde geçmiş nice günler yatağına aç yatmış, giyinmeye ayağına bir ayakkabı, sırtına bir elbise dahi bulamamış. son zamanlarında Rabbim lütfetmiş kendisine nice nimetler vermiş o nimetleri de O'nun yolunda hayra sarfetmiş ama bu hayrı herkesten saklamış ancak ölümünden sonra ortaya çıkmış dili dualı, alnı secdeli bir zattı.
Mekanı cennet olsun.
(
Osman Emmi başlıklı yazı
Nuri Baş tarafından
26.11.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
