Ahmet’in uykusu hafif olmasýna raðmen o gün çok yorulduðu için uyanmakta zorlanmaktadýr. Güneþ doðmak üzeredir. Kulaðýnda bir sesin çýnladýðýný hisseder.

“Hiþ hiþt Ahmet, Allah’ýn kamerasý kayýtta ve güneþ doðmak üzere… Sabah namazýný kaçýrdýðýn kayýt altýna alýnacak!”

Ahmet bu sesi duyunca hemen uyanýr. Güneþin doðmasýna yaklaþýk yirmi beþ dakika vardýr. Hemen abdestini alýr ve namazýný kýlar. Kendisine hatýrlatýlan düþünceden dolayý da Allah’ýna þükreder. Sabah kahvaltýsýný yapýp iþe gitmek için arabasýna biner ve gecikmemek için hýzlanmaya baþlar. Ama yine o ses kulaklarýnda çýnlar: “Hiþt hiþt Ahmet kamera kayýtta ve hýz sýnýrýný aþýyorsun dikkat et!”

Bunun üzerine Ahmet ayaðýný gazdan yavaþça çeker. Çünkü bilir ki alýnan bu kayýt mutlaka bir gün karþýsýna çýkacaktýr. Ve saatine bakar. Toplantý vaktine gecikecektir. Karþýsýnda sarý ýþýk yanmaktadýr. Hýz yapýp kýrmýzý ýþýkta geçerek toplantýya zamanýnda yetiþmek ister. Ama gaza bastýðýnda kulaðýnda yine o ses çýnlar: “Hiþt, hiþt Ahmet, Allah’ýn kamerasý kayýtta dikkat et!”

Allah, inanan insan için yaþamýn en temel ilkesidir. O’nun sevgisini kaybetmek ve O’nun huzurunda mahcup olacak davranýþlarda bulunmak cehennemin ta kendisidir. Bunun için hemen ayaðýný yine gazdan çeker ve kýrmýzý ýþýkta durur.

Yeþil ýþýk yandýktan sonra hýz limitine dikkat ederek iþine zamanýnda gider. Biraz gecikse de hem kurallarý ihlal etmemiþtir hem de ne kendisine ne de bir baþkasýna zarar vermiþtir. Kaydý temizdir.

Toplantý bittikten sonra odasýna çekilen Ahmet telefonu eline alýr. Haberleri gözden geçirmektedir. O sýrada karþýsýna uygunsuz resim ve videolarýn bulunduðu sitelerin reklamlarý çýkar. Nefsi o siteleri gezmek ister. Eli neredeyse o sitelerin reklamýný yapan ekrana gitmek üzeredir. Ama yine o sesi iþitir: “Hiþ,  hiþt Ahmet, Allah’ýn kamerasý kayýtta dikkat et! Allah’ýn huzurunda mahcup olmak istemiyorsan elini çek!”

Ahmet ürperir. Sabahtan beri duyduðu bu ses onu hep yanlýþlardan alýkoymaya çalýþýyordu. Hemen elini çeker. Öyle iðrenç sayfalarýn reklamlarýný da engeller. Koltuðundan kalkar. Pencereye doðru gider. Penceredeki serçenin tatlý ötüþlerini dinler.

Dalmýþtýr güzelliðin doðallýðýna. O sýrada kapýnýn vurulduðunu fark eder. Kapýyý açtýðýnda yerde bir zarf görür. Zarfý açar. Ýçindeki notta yazýlanlarý okudukça yüzünün þekli deðiþmektedir. Kendisine çok ciddi paralar teklif edilmektedir.

“Ahmet Bey ihalede bize vereceðiniz destek sonucunda mektubun içindeki hamiline yazýlý çekte limit bölümü boþ býrakýlmýþtýr. Ýstediðiniz rakamý yazabilirsiniz. Cevabýnýzý merakla beklemekteyim. Cevabýnýz olumlu olursa bir saate kadar binanýn bahçesindeki çýnar aðacýnýn altýnda sizi bekliyor olacaðým.”

Mektup, Ahmet için büyük bir kazanç kapýsý aralýyordu. Ýstediði rakamý yazdýðýnda bütün sýkýntýsý gidecek, ayný zamanda istediði eve ve arabaya da sahip olabilecekti. Kulaðýnda tatlý bir fýsýltý dolaþýyordu.

“Ahmet baþýna devlet kuþu kondu. Sen bu teklif edilen kazanca ömrün boyunca çalýþsan sahip olamazsýn. Artýk sende elit bir muhitte ve lüks bir arabaya binecek ve arkadaþlarýn tarafýndan imrenilen birisi olacaksýn. Ýstemez misin?”

Bir yýlanýn týslamasý gibiydi ses. Terlediðini hissetti. Elinin tersiyle alnýndaki terleri sildi. Gözlerinin önüne sahip olacaklarýný getirdi. Gerçekten dünya cenneti teklif ediliyordu. Ve sadece küçük bir bilgiyle buna sahip olacaktý. Aklýndan davet edilen yere gitmek düþüncesi geçiyordu.

Ve birden yine o sesi duydu.

“Hiþ, hiþt Ahmet! Sen ne yaptýðýný sanýyorsun? Kýsa bir zaman dilimindeki küçük bir kazanç için sonsuz hayatýný cehenneme mi çevirmek istiyorsun. Unutma Allah’ýn kamerasý kayýtta!”

Ahmet kýzmaya baþlýyordu. Bu kazancý kaybetmek istemiyordu.

“Hani nerde, nerde Allah’ýn kamerasý? Beni hep kandýrmak ve sahip olacaðým güzelliklerden mahrum etmek istiyorsun! Yalancýsýn sen yalancý! Git baþýmdan!”

Sahip olacaðý kazanç Ahmet’in baþýný döndürdüðü için içinden haksýzlýða karþý yükselen sesi duymak istemez. Mektubu hýrsla yýrtýp atar. Kendisini boðulacak gibi hissetmektedir. Kravatýný geniþletir. Boðaz kýsmýný rahatlatýr. Pencereden bahçedeki aðaca bakar. Onun altýnda dünya saltanatýna giden yolun olduðunu düþünür.

Bu düþünceler onun duygu dünyasýný alt üst etmiþtir. Gerilmiþtir. Ýki ses arasýnda kalmýþtýr. Ne yapacaðýna karar verememektedir. Derin bir nefes alýr ve yavaþça geri verir. Bir müddet nefes egzersizleri yapar.

Daha kararýný vermemiþtir.

Birden kapýnýn yeniden vurulduðunu duyar. Yavaþça kapýya gider. Kapýyý açtýðýnda gözleri fal taþý gibi açýldý. Karþýsýnda insanýn arzusunu kýþkýrtacak derecede güzel ve çekici bir kadýn vardýr. Ne diyeceðini bilemez. Nutku tutulmuþtur.

“Ýçeri davet etmeyecek misiniz?”

Ses duygularýný yakacak derecede ateþlidir. Çekilip çekilmemekte tereddüt etmektedir.

“Þey… Tabi buyurun, girebilirsiniz?”

Þimdi bütün vücudunu ateþ basmýþtýr. Sadece alný deðil bütün bedeni ter içindedir. Ýçeriye giren kadýn, Ahmet’in terlediðini görünce;

“Ýçerisi sýcak galiba? Üzerimi çýkarabilir miyim?”

Ahmet’in cevabýný beklemeden ilk önce üzerindeki deri ceketini çýkarýp sandalyenin üstüne attý. Sonra yavaþça Ahmet’in yanýna geldi.

“Görüyorum ki siz de terlemiþsiniz. Ýsterseniz sizi sýkýntý veren þeylerden kurtaralým.” Dedikten sonra Ahmet’in geniþlemiþ kravatýný çýkardý. Ahmet, onun nefesinin sýcaklýðýný bütün etkileyiciliðiyle hissediyordu.

Bütün hücreleriyle onu arzuladýðýný hissediyordu.

Kadýn ondan sonra kendi üzerindeki elbiseleri çýkarýrken Ahmet’in gözlerine bakýyordu. Oda tertemizdi. Pencereler kapalýydý. Kamera filan yoktu. Þimdi sadece arzularýyla baþ baþaydý. Ve onu bundan alýkoyacak hiçbir þey yoktu.

Ahmet’te gömleðini çýkarýrken o sesi yeniden duydu:

“Hiþt, hiþt Ahmet Allah’ýn kamerasý kayýtta! Onun kamerasýndan gizli kalacak hiçbir þey yok! Mahþer günü Allah’ýn huzurunda mahcup olmak istiyorsan istediðini yapabilirsin! Ama unutma ne yazýcý meleklerin gözünü kör edebilirsin ne de Allah’ýn kamerasýný durdurabilirsin!

Ses, Ahmet’in irkilmesine neden olur. Saða sola bakar, kimsecikler yoktur. Odada yalnýz baþýnadýr. Sesin sahibinin kim olduðunu merak eder. Ýç dünyasýný dinler. Ses, yüreðindeki samimi imandan gelmektedir.

Kalbindeki imanýn sesini dinleyen insan, Allah’ýn huzurunda mahcup olacak davranýþlardan, kul hakký olarak kendisinin boynuna dolanacak cehennem yýlanlarýndan uzak durmasýna neden olacaktýr.

Ahmet elleriyle baþýný tutar. Saçlarýný geriye doðru atar. Karþýsýnda bütün çekiciliðin bütün ihtiþamýyla duran kadýna bakar. Erkek olarak onu arzulamamak mümkün deðildir. Ancak bir mümin olarak onunla olmakta mümkün deðildir.

Ýçindeki vicdanýnýn sesine kulak verir. Sessizce “Kýþkýrtýcý þeytanýn þerrinden Allah’a sýðýnýrým!” der. Bu sözden sonra kadýn gözünde birden dünyanýn en çirkin varlýðýna dönüþür. Derin bir nefes alýr ve onu kolundan tuttuðu gibi kapý dýþarý eder. Kadýn þaþkýnlýktan ne diyeceðini bilemez.

Kendisini kapýnýn önünde bulan kadýn o kibar ve çekiciliðini býrakýp küfreder.

“Geri zekalý manyak!” deyip kapýya bir tekme atarak oradan uzaklaþýr. Görevini yerine getirememenin öfkesiyle patronunun yanýna gider.

Ve Ahmet gözlerinde o aðacý da yakar.

“Allah’ým sana sonsuz þükürler olsun! Az daha vazgeçemediðimiz birkaç dakikalýk zevk uðruna ebedi hayatýmý mahvedecektim.”

Unutmayýn inanýyorsanýz: “Hiþt, hiþt Allah’ýn kamerasý kayýtta!” sesi her daim yüreðinizdeki imandan yükselerek sizi uyaracaktýr.

“Ýnsanoðluna þeytanýn vesvese vermesi, meleðin de ilham etmesi vardýr. Þeytanýn vesvesesi, kötülüklere götürmek ve gerçekleri yalanlatmaktýr. Meleðin ilhamý ise hayýrlara götürüp hakký doðrulatmaktýr. Kim hayýrlara yönelmeyi ve hakký doðrulamayý vicdanýnda bulursa bunun Allah’tan olduðunu bilsin ve Allah’a hamd etsin.

Kim de vicdanýnda þeytanýn vesvesesini bulursa taþlanmýþ ve kovulmuþ þeytandan Allah’a sýðýnsýn.”[1]

Ahmet bu duygularla dua ederek, kendisini nefsinin ve þeytanýn ayartmasýndan kurtardýðý için Rabbine þükretti. Þimdi kalbi büyük bir mutlulukla doluydu. Darlýðý gitmiþti. Çünkü inançlý kalpler ancak Allah’ý anmakla huzur buluyordu.