Z Arkadya Günlükleri 27.06.13 Perþembe

27.06.13 (PERÞEMBE)



Gide, Stendhal’in günlüklerini okurmuþ sürekli. Dostlarý yadýrgarmýþ. Ben de onunkileri okudum durdum ömrüm boyunca. Gide hep benim dostum sýrdaþým olmuþtur, dostum sýrdaþým demeyelim de öðretmenim diyelim isterseniz. Onun Dünya Nimetleri þiir gibi gelmiþtir bana.
Þiir kitaplarýný da böyle okurum hep. Fen Lisesi öðrencileri de þaþmýþtýr bu an belki de. Bir dönem bir þiir kitabýný yanýmda taþýdýðým, ara ara okuduðum olmuþtur. Behçet Necatigil’i, Atilla Ýlhan, Sezai Karakoç, Cahit Zarifoðlu sýrdaþ ve dost edindiðim yazarlar. Bir ömür onlarý okudum durdum. Fakültede öðrenciyken Daðlarca’nýn Çocuk ve Allah’ýný keþfetmiþtim. Öðretmenliðimin ilk yýllarýnda yanýmda taþýdým onu hep. Sonra Karakoç’un Leyla ile Mecnun’unu. Bir ara Çile’yi taþýdým durdum. Hep bir kitap yanýmda oldu zaten.
Gide ’nin eseri bir gülük yanýnda gezi yazýsý sanki. Evliya Çelebi’ni n Seyahatnamesi de böyle bir eser galiba aný günlük tarzýnda bir seyahatname.
Bazen çok fazla bunalýyorum. Ýlk fakülteden atýldýðým psikoloji. Ýþlere yetiþememek, bir karar verememek benim psikolojimi bozuyor. Tatilin tadýný alamýyorum.
Akþam geç vakit eski defterlerimi karýþtýrýrken Mehmet Kahraman’ýn telefonunu buldum. Kýzýma yazdýrmýþtým her ihtimale karþý. Aradým. Sað olsun cevap verdi. Hikâyeler. Net’te ondan bahsetmiþtim. Yeðeni iyi yazar Fatma Kahraman Yýldýz ‘ben onun yeðeniyim ‘diye açýklama yapmýþ yorum kýsmýnda. Teyit ettik. Görmedim dedi, ama yeðenim bahsetti. Eskileri andýk. Selahaddin Ýpek rahmetli olmuþ, Atasoy Müftüoðlu Eskiþehir’deymiþ. Mehmet Bayyiðit Balýkesir Ýlahiyatýn dekaný olmuþ. Ýbrahim Demirci’den bahsettik. Ýbrahim Sarý Diyarbakýr Üniversitesi dekaný iken bir suikasta kurban gitmiþ. Basýlý eseri olup olmadýðýný sordum. Benim sorunum da o ya. Hala bir seçki ve iki dergi yayýný dýþýnda basýlý bir eserim bile yok. O iki eser basmýþ. Biri Leyla ile Mecnun’un romaný. Ýlgimi çekmedi deðil. Bu isimdeki tüm eserler ilgimi çeker zaten. Gençliðimde yazdýðým ilk tiyatro eseriydi. Hiçbir zaman oynanmadý ve yayýnlanmadý. Ýlk gençlik eserlerimden biri. Müsveddeleri bile yok þimdi.
Nuri Pakdil Ankara’daymýþ. Onunla yolu iki kez kesiþti. Bir Çalýþma Bakanlýðýnda müþavir iken. Yanýnda Necati çelik vardý iþ arkadaþýydý ben de onu liseden arkadaþým olduðu için ziyarete gitmiþtim. Tanýþtýrdý bizi, ama o baþka bir âlemdeydi. Bir de Çaðrý yayýnlarýnda görmüþtüm ona, Le Monde okuyordu. Ben hep onun iyi bir okuyucusu olmuþumdur. Edebiyat dergisini de yýllarca takip ettim. Onu bana tanýtan Mustafa Miyasoðlu ve Ali Nar hocalarýmdý.
Erzurum edebiyat evlerinde tanýdýðým Beþir Atalay ile sonradan hiç görüþemedik. Birkaç defa Ankara’da kendisin aradýysam da buluþamadýk. Zafer kitabevi uðrak yerimizdi. Yine edebiyat evlerinden tanýdýðýn Ersin Gürdoðan ’la da Ýstanbul’da ortak uðrak yerlerimize raðmen. Ýsmet Özel’le de orada karþýlaþmýþtýk. Cinayetler Kitabý’ný yeni çýkarmýþtý. Ersin bey beni ona kitabýn isminin nedenini sormam için sýkýþtýrdý. Sormak zorunda kaldým. Aðladý. Üzüldüm. Þöyle bir cevap verdi. Her köþe baþýnda cinayet iþlenirken neden Cinayetler Kitabý adýný koymayayým kitabýma.
Hüdavendigar camiini izliyorum belgeselde. Alt katý namaz için ayrýlan mabet üst katýnda medreseyi barýndýrýyor. Ecdadýmýzýn ilme verdiði öneme bakýn. Bu eserlere hayran olmamak mümkün deðil. Ne düþünce ne ustalýk, ne akýl. Hepsi bir þaheser, hepsi türünün en iyisi, hepsi mükemmel.

Ahmet Kemal