Tam teþekküllü bir þiir olma rüyasý ile kalemi yonttu ve yola koyuldu þair:

Aþkýn ibaresi idi ne de olsa þiir ve kayýtsýzlýðýn rüzgârýnda sökün etti heceler ve derin bir tevazu ile de sýnanýrken þair deþti yaralarýný.

Gün uzaktý geceye.

Gece tuzaktý þaire.

Þair yalnýzdý ve sevdalý öykündüðü ise dünde kalan mazisine.

Bir minvaldi ki yaþamak.

Tek bir meali de yoktu üstelik ve hýrpani bedeni sustu dillendi yüreði ve ruhunu katladý Allah yolunda.

Melun mahzun hayalleri küfesinde saklýydý ve kefesi yoktu hayatýn oysaki kefeni idi yarýnlarýn uzandýðý o tali yolda, üstüne hidayetle beraber giydireceði.

Hüzün katsayýsý.

Eþref saati þairin.

Endamlý yüreði ve sevgisi varsa yoksa varlýðýnýn temeli.

Hükümranlýðýnda Rabbin, sevdi idrak ettiðinden de fazlasýný gördü oysaki yanýp sönen bir kör noktaydý ki ve hedefi buldu yüreðinden fýrlattýðý ok.

Cebbardý hayat.

Maliki yoktu sevginin ve þair sahiplendi ve sývadý kollarý ve renklere büründü.

Matbu deðildi gördüðü düþler ama ortak paydada buluþan ve hýzýna yetiþemedi þair, kaleminin ne de olsa fýtratý ile uyumluydu kalem ve þair uyumsuz addedilse de insanlarýn gözünde, o, sadece Allah yolundaydý.

Küskün gece.

Kibirli insan.

Kindar nefsi iblisin.

Varlýðýn sýnanan dirayeti ve yokluðun sarmalýnda kimliðini saklý tutan her kimse oysaki þair tekildi ve ayan beyan sermiþti yüreðine defalarca ezilse de eziyet görse de asla geri durmadý sevmekten.

Mevsimler duraðan.

Bazen devingen.

Hüsranla yalýtýlmýþ iken þair hazanla coþan açan çiçek çiçek zemheride dahi üþümek ne demek?

Gönlü geniþ ve sýcak ve huzurlu.

Donanýmlý varlýðý bazen ket vurulan en çok da yalnýzlýðýn külliyesinde sere serpe uzandýðý duygularý.

Çatýk þaký ya da þafaðý atmýþsa insanýn ne ki?

Yüzünde güller açan gül kokusuna haiz ve insan olmanýn romanýný yazýyordu þair günbegün büyüyen bir coþku ve tevazu ile asýlý kaldýðý göðün pervanesi olmuþtu hem ne de olsa Ýlahi Iþýktý onu çaðýran ve Ýlahi Gücün eþliðinde yaþamaya ve yaþatmaya ant içmiþken sevgisini.

Sevebildiðinden öte þimdilerde kendine sýrdaþtý þair ve öykündüðü yine kendisi.

Dilinde, yüreðinde sureler ve Elham ve bilinmeze rücu eden sözcükler.

Aþký haykýrdý.

Aþký yaþadý ve yaþattý ve ulaþtý Ýlahi Aþka.

Ýdrak ettiðinden öte ne varsa kucakladý sonsuzluðu ve ölümsüzlüðe nazire etti ölümlü varlýðý ile duygularýný da ölümsüz kýlmak adýna yazarken…

Yaþadýðýndan da öteydi onu bekleyen ve de diðer âlemin çaðrýsýna kulak kabarttý illa ki. Lakin vakti olduðu kadar kalacaktý de bu âlemde ve cenneti içinde yaþarken þair sevgiyle inþa etti iç âlemini ve taptýðý Rabbine kavuþma telaþýyla sevgiyle hatmetti dünyayý ve evreni ve istilasýnda duygularýn meþk eyledi þiirleri ve kanatlarýný savurdu da savurdu ne olsa ruhuyla tavaf ediyordu hayatý ve bir bilinmezden diðerine sekti ve kondu ve seðiren gözünde ilhamýn, aþkla ördü telaþýný ve huzura delalet mýsralarýnda demlendi de demlendi ta ki vakti dolana deðin…