KURU ÖMÜR
Çoçukluğumdan beri
Kuru ekmek,kuru soğan yedim
Bir kuru sevgiye muhtaç oldum
Acılar yüzünden
Ayrılıklar yüzünden
Yaşantım mezar oldu
Haram oldu bana kuru ömür
Ömrümden bugüne kadar
Hep ağladım,gözlerimden yaşlar döktürdüm
Haram ettiler,zehir ettiler
Bir kuru mutluluklarımı
Öldürdüler kuru ömrümü
Gecelerimi çaresiz ettiler
Gündüzlerimi zindan ettiler
Günlerimi çilekeş ettiler
Benim artık hiç birşeyim yok
Geleceğimi herşeyimi kaybettim
Yorganım yastığım bile yok
Evim yuvam bile yok
Acılar sokağında kuru yaşıyorum
Tükendi eski günlerimi
Doktorum öğretmenim bile yok
Yoruldum dünya betonunun altında kalmaktan
Yaralarımın sızıları dinmiyor
Sızılar içerisinde geçiyor kuru ömrüm
Dilim damağım kurudu
Bir bardak su verenim bile yok
Herkese bayramlar olur
Bana hiç bayram olmaz
Çünkü benim sevdiklerim mezarlıkta olduğu için
Kuru dala tutuldum
Ağaç yaşadığı kadar yaşar
Ben ise yaşamadan çürüyorum
Dertli acılar kurşunlarına vurulmuşam
Akşam mı ,gece mi
Sabah mı oldu bilemiyorum
Yağmurlar mı yağıyor
Karlar mı yağıyor
Canım bedenim hissetmiyor
Ben beni kendimde bile çözemedim bilemedim
Kuru ömrüm sebebsiz yere tükeniyor
ŞAİRİ, YAZARI: EMİNE TUĞRUL ZAZA MAHSUN TUĞRUL
27.02.2023
(
Kuru Ömür başlıklı yazı
zaza mahsun tarafından
28.02.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
