Tayy-i zaman
Balkonda otururken başıma bir taş düştü
Büyük bir acı verdi hem yarıldı hem şişti
Kıvrandım feryat ettim dayanılmaz elemde
Kendimi buluverdim bambaşka bir alemde
Büyük dehşet içinde gözlerimi açmıştım
Hanya ile Konyayı ayan beyan seçmiştim.
Sanki balkonda değil başka bir yerde idim
Nereye gidiyordum acep nerede idim?
Araştırıp dururken yolda birini gördüm
Yardımcı olur diye gidip yanında durdum
Kemali edep ile selam verdim, almadı
Üzüldüm, öfkelendim gidecektim salmadı
Nasıl bilebilirdim meğer adam sağırmış
Boyu posu yerinde iri yarı, ağırmış
Nereden rastlamıştım dikilmişti yoluma
Çekip gitmemem için sıkı tuttu koluma
Adeta çocuk gibi etrafta dolaştırdı
Elimden tuta tuta bir eve ulaştırdı
Kulübeye benzerdi dışarıdan küçüktü
Hemen içeri girdik ön kapısı açıktı
Bir de ne göreyim ki içerisi bir kale
Kapalı çarşı gibi her yerde bir meşale
Çok hoşuma gitmişti ışıl ışıl bir mekân
Herkes alışverişte kalabalık her dükkân
Dikkatimi celbetti insanları suskundu
Kimse konuşmuyordu sanki herkes küskündü
Gürültü vardı ancak susuyordu dilleri
Harekat halindeydi durmuyordu elleri
Ses ettim bakmadılar bağırdım avaz avaz
Titremeye başladım mevsim kış, hava ayaz
Yoruldum, bitkin düştüm hiç takatim kalmadı
Sesim kesiliverdi beni duyan olmadı
Bu hengame içinde bağırmayı bitirdim
Bundan sonrası tufan, umudumu yitirdim
Baktım kıs kıs gülüyor uzakta bir ihtiyar
Kalabalık içinde tek duyan bir bahtiyar
Bir yandan gülüyorken bana el ediyordu
El kol işaretiyle anladım gel diyordu
Sevinçle heyecanla koştum yanına vardım
Belki bu alır diye ona da selâm verdim
Umutsuzluğa ragmen, selamımı almıştı
Mutluluktan, sürurdan iki gözü dolmuştu
Önemli değil artık dedi çok şükür geldin
Keşke önce geleydin yüz yıl nerede kaldın
Umudumu kesmeden ben seni hep bekledim
Bu gün yarın diyerek günü güne ekledim
Şaşkınlık içindeydim düşündüm ince ince
Sözleri saçma geldi ben yoktum yüz yıl önce
Yanlışın var kardeşim dedim ki yaşım yetmiş
Hayır sensin söyledi üstelik yemin etmiş
Ben kardeşim diyorken bana dedem diyordu
İçtenlikle sevgiyle ihtiram ediyordu
Anladım ki o anda zaman başka zamandı
Başka boyutta idim bu duygu pek yamandı
Konu komşu çocuklar toplanmıştı orada
Ne olmuş anlamadım ayıldım bu arada
Sargı bezleri ile sargılanmıştı başım
Gerçek hayata döndüm sona ermişti düşüm
Şair Mikdat Bal