Baþladým satýrlara

Ne yazsam aydýnlanýr ki gökyüzü

Gitme kalsam desem durur mu zaman

Fýrtýna da bile üþümez cesur olan adam

Sözcükler dökülüyor avuçlarýmýn arasýndan

Yazýlar eksik kaldý düþüncede, satýrlarýn arasýndan

Sanki gizli bir þey çekiyor seni

Evet demiyorsun. Ama hayýr da rahatlatmýyor yüreðini

Yepyeni gizlilikleri içinde bu bir son deðil

Sonun baþlangýcý çok da uzun deðil

Açý olan þey gitmek deðil de,

Dönmenin mutluluðuydu insani heyecanlandýran.

Anýlar yoðunlukta karanlýkta kalmýþtý

Oysa aydýnlýk çoktan düne maruz býrakýlmýþtý

Uzak olan mesafeler deðil, zamandý aslýnda

O da sayýlý gündü nasýl olsa

Herkesten, her þeyden birkaç satir birikmiþti deftere

Gülmeler hiç üzülmemiþti gidenlere

Ne mutluluðun tanýmýydý zor

Ne de sýcak bir suyu kaynatmak

Dört mevsim sýcak olsa da ayrýlýk açý verir insana

Bir tutam sessizlik

Bir tutam gökyüzü

Bir tutam umut býraktý yeryüzü

Geride kalanlara

Görüþmek üzere,

Elveda.