Zamanla herşeyimiz değiştiği gibi cenaze adetlerimiz de değişti.
Çok gerilere gitmeyelim daha beş on sene öncesine kadar yakınlarından birisini yitiren cenaze sahibine en yakın komşuları taziyenin devam ettiği üç gün boyunca yemek ikram ederlerdi.
Kendi acısıyla başbaşa kalmış olan cenaze sahibi bir de taziye için gelenlere yemek ikramı ile uğraşmazdı.
Hatta uzaktan gelen kişileri cenaze sahibine yük olmasın diye koru komşu paylaşır, herkesin imkânlarının elverdiği şekilde birer ikişer kişi alarak evlerinde yatılı misafir ederlerdi.
Şimdi bütün bu adetler kalktı.
Gelen misafirleri yedirmek ve barındırmak işi de cenaze sahibine bırakıldı.
Zavallı kendi cenazesine yanıp gözyaşı mı döksün yoksa bütün bu işlerle mi uğraşsın belli değil. Üstüne üstlük bir de arkadan çıkarılan dedikodularla da uğraşmak zorunda.
“Vay Efendim! Yemek de hiç lezzetli değilmiş. Çorbanın da suyu azmış. Korkmuşlar ki yemeğe et koyalar. Ya! Neden ayranlar ekşi. Karabiber yok mu karabiber?"
İşin gücün yoksa bir de millete yemek beğendir. Sanki cenaze evi değil düğün evi.
Yıllar önce çok sevdiğim bir arkadaşımın annesi vefat etmişti. Cenazeden bir hafta sonra rahmetlinin ruhu için bir yemek vermiş eşi dostu, akraba- taallukatı, koru komşuyu seslemişti.
Bir Arkadaşı olarak beni de sesledi.
Bayağı da bir kalabalık vardı yemekte. Yemeğe gelenler güle eğlene yemeklerini yiyip çekilip gidiyorlardı. Giderken de ikram edilen yemeklere elli tane kusur yapıştırıyorlardı. Hiçbirisini tasdik etmedim bu hareketlerin. Sessiz sedasız bir köşede yemeğimi bitirdikten sonra
-Değerli misafirler cenaze sahibi kardeşimizin annesinin ruhu için Kur’an okumak istiyorum. Lütfen sessiz olur musunuz? Diyerek sessizliği sağladım ve bir aşrı Şerif okudum. Akabinde ellerimi kaldırarak kısa bir dua yaptım.
Arkadaşıma tekrar taziye vermek için yanına geldiğimde boynuma sarıldı. Hüngür hüngür ağlayarak
“Allah senden razı olsun. Bunca insan yemeğimi yedi. Kimisi tuzlu kimisi tuzsuz diyerek herbiri bir eksiklik buldu. Oysaki ben bu yemeği annemin ruhuna Fatiha okunsun, gelenler dua etsinler diye yaptırmıştım. Bunca kişinin içinde bir siz okuyup dua ettiniz. Aradan bunca yıl geçti hala o gözyaşlarını ve haklı sitemleri unutamam.
Toplum olarak herşeyi çığırından çıkardık maalesef.
Cenaze sahibine kendimiz yük olduğumuz gibi bir de onu rencide ederek ikinci bir acıyı tattırıyoruz.
(
Değişen Cenaze Adetlerimiz başlıklı yazı
Şairi gureba tarafından
3.08.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
