Nasýl ve niye diye, sorma sakýn olur mu?

Yollarda býraktýðýn, izlerini sevdim ben.

Aþka meftun yüreðim, ruh eþini bulur mu?

Ýncitmeden ettiðin, nazlarýný sevdim ben.

Söylesene sevdiðim, aþk yok iken neylerdin,

Bilmem ki yalnýzlýkla, nasýl gönül eylerdin,

Ýçli içli aðlayýp, acý acý söylerdin,

Yüreðime saplanan, sazlarýný sevdim ben.

Tutkunluðum sarhoþtu, ruhuna aþký sardý,

Baðlamam bile gider, kendisini asardý,

Sesini dinliyorken, sözcüklerim susardý,

Kulaðýma þakýyan, sözlerini sevdim ben.

Kederin sancýsýyla, baðrýmý daðlattýðýn,

Gecelerce durmadan, acýyla aðlattýðýn,

Gün geldi kanadýkça, sel olup çaðlattýðýn,

Yaralara sardýðým, bezlerini sevdim ben.

Ömrümce çile çeksem, asla getirmem dile,

Sevdana kefen giydim, sonunu bile bile,

Nicedir gizlediðim, sýr içinde sýr ile

Kimsenin bilmediði, tezlerini sevdim ben.

Yiterek kaybolsam da, hep yanýmda kalarak,

Ruhumun ortasýna, þimþek gibi dalarak,

Baktýðýnda kül edip, beni benden alarak,

Kalbimi delip geçen, gözlerini sevdim ben.

Ne olur biraz yansýt, þu eþsiz nurlarýný,

Koþ koþuþtur ruhumda, eksiltme turlarýný,

Rayihan yakýp geçti, aklýmýn surlarýný,

Her gün oyun kurduðun, kozlarýný sevdim ben.

Üzülmez mi bir âþýk, sormazsan muradýný,

Âdem ki yemin etti, hep anacak adýný,

Yüreðim kuþ misali, çýrpýyor kanadýný,

Her halinde sevimli, hazlarýný sevdim ben.

Âdem Efiloðlu