Elbette solmayacak baharlar
Seven oldukça yol alanlar
Cam kırıklıklarını batıranlar
Aşkın aşk damlası düştükçe batmaz
Bil ki cam kırıkları can kırıkları ey anlamaz
Ruhuma kefeni dikemezsin
Acının eşiğinde yürüyemezsin
Elveda diyorum yeniden geri dönemezsin
Zorlamam artık seninle beraber gülelim
Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim
Gönül gurbetim artık şehrim
Artık küheylanıma deh derim
Aşk varsa bir şey olmaz derim
Dikene konsada günlüm geçerim
Değişen yıllarda yürüyeceğim
Talan olsun bahçen seni sevmeyeceğim
Yanıp dursa da için güleceğim
Zorlamam artık seninle beraber gülelim
Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim
Silinsin aynalarda suretimiz
Suretimizde çıksın derin izler
Tüm arzularımdan vazgeçerken
Artık saçlarını tarasan da
Bana ve şehre bir şey olmayacak
Kanatsız gönlüm kanatlanmayacak
Sen karanlığınla geçsen içim ezilmeyecek
Böyledir vedasız gidişler uçurumu silmeyecek
Zorlamam artık seninle beraber gülelim
Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim
Artık ikimize de gece ve gündüz aşk kokmayacak
Yağmurlar yağsa da toprak kokmayacak
Arkamızda olmayacak bir ağlayan
Aman sokağın gözlerinde olsa da telaş
İnceden sızlasa da sokaklar dönmesin kalleş
Sürülsün gecenin namlusuna kurşunlar
Çek tetiği çekme özleminle vurulsun anlar
Bilmezsin o gecede ne çok var yaşayan canlar
Adında benimle vurulsun düşsün toprağa
İzbe bir köşede kaz mezarımızı göm ırağa
Sökülmüş yüreğimizle ayrı ayrı göm
Yüreksiziz nasılsa açmasın üzerimizde çim
Zorlamam artık seninle beraber gülelim
Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim
Bak yanılgı yangınıyla yanıyoruz
Birbirimizi de anlamıyoruz
Açılmasın artık kapılar biz kaçıyoruz
Son sözüm sana sözlerim sancılarımda
Devasız zamanın dipsiz kuyularında
Örtülmüş üstüm açılmasın faili ölüm olan dudaklarınla
Tahammül edilmez sözlerin sönsün yangını
Zorlamam artık seninle beraber gülelim
Sana gel aşka merhaba diyelim diyemez ki dilim
Mehmet Aluç