Tespih edip
söylüyor âlem senin
adını
Adını rehber
bildim yol diye sevdim seni
Bilirdin müminlerin arzını
niyazını
Susanların ağzına
dil diye sevdim seni
Evrenlerin sahibi
sana habibim derdi
Şimdi ki
kardeşlerin sana kavuşmak derdi
Şefkatli ellerinden öpülmeye değerdi
Başa taç
yapılacak el diye
sevdim seni
Rab’ım lütuf
etti de her çileye katlandın
Yetimlik
yurdun oldu yetimlikle tatlandın
Miraç günü
gelince Burak’la kanatlandın
En ulvi mertebede kul
diye sevdim seni
Gül kokun
yayılırdı yürüdüğün yollarda
“El Emin “ diye
adın söylenirdi dillerde
Sevgin namın
yürürdü uzak uzak illerde
Dilimdeki ezberde
kal diye sevdim
seni
Bize yaşamak
düşer eğer varsa
kaderde
Sözlerin şifa
gibi çare olur
her derde
Hesaplar
sorulurken kıyamette mahşerde
İslam’ın sancağında
al diye sevdim
seni
Kur’an’ı bülbül
gibi okuyordu o
dilin
Kokusu siniyordu
üzerine her gülün
Okşarken yetimleri
merhamet yüklü elin
Kalbimi ortasından
böl diye sevdim seni
Âdem yetim
ve öksüz şefaate
duacı
Şu fani
dünyadaysa ömür boyu
kiracı
Ey Resulüm sensin sen şu
garibin miracı
Sen bizlere
hep rehber ol diye sevdim seni
Âdem
Efiloğlu