SEN SUSTUN
Sen sustun,
Ürkek gönlümün çağrısına
Bir görümlük simanda bakıyorum hayata
Kül kemiren dudaklarımda adın
Sensiz yarınlar düştü ömrüme
Sen sustun,
Körpecik aşkımın davetine
Tomurcuk gülüşlerimi yitirdim
Titrek avuçlarımda hayalin
Korkunç boşluklar düştü bahtıma
Sen sustun,
Perçinlenmiş düşlerime
Hasretinin dumanı yakar genzimi
Zedelenmiş dizelerden dökülür sevdam
Tökezleyen bir ah dokunur yüreğime
Sen sustun,
Umut dolusu bekleyişlerime
Demini almışçasına yaşıyorum hayatı
İçim debelenir, keşkelerim küf tutar
Mavi sularımdan alevler yükselir
tahtıma
Sen sustun,
Dalga dalga teslimiyetime
Mıhlanır yüreğime günahkâr gülmelerin
Ömür bulutumdan dertler dökülür
Hüzün sokaklarıma küller serpilir
Sen sustun,
Çoraklaşmış feryadıma
Duygularımın kanadı kırık artık
Hıçkırıklarım bölük bölük yayılır
Buruşmuş yüzüm kuytularda gizlenir.
Yazarın
Önceki Yazısı