"Ýki yýl okuyup da ne olacaksýn,oralardan bir iþ çýkmaz boþuna hem paraný hem hem zamanýný harcama!"demeleri hem benim hem de rahmetli  babamýn fikrini deðiþtirdi çare,dershaneye  gidip yeniden  hazýrlanmak ama hangi parayla? Babam çiftçilikle uðraþýyor ve kýt kanaat geçiniyoruz,düzenli bir maaþý yok.O yýllarda dershane  ücretleri 1100 lira, ev kiralarý ise 400, bizim için çok para.

Emrah diye bir arkadaþým var onun ailesinin maddi durumu benimkinden iyi,babasý köyümüzün kahvehanesini iþletiyor.O gidecek ben gidemeyeceðim,insanýn hayalleri o ergenlik dönemlerinde kalbinden daha deðerlidir.Sýkýntýlý günlerimin miladý,teyzemin sözleri olmuþtu:

"Sen de git!"

Kendisine Allah'tan uzun  ömürler diliyorum,o yýlki tüm masraflarýmý  teyzem karþýladý;teyze,anne yarýsýdýr diye boþuna dememiþler ve hayatým boyunca teyzemin bu iyiliðini unutmayacaðým.

Amansýz bir hastalýða yakalandý teyzem ve  uzun zamandýr tedavi görüyor;çok genç yaþta eþi vefat edince dul kalmýþ ve bir daha evliliði  düþünmemiþ,çocuðu olmamýþ.Eli çok açýktýr gördüðü her çocuða  harçlýk vermeden geçmez.