ÖPECEK BİR GÖZ BIRAK
“İnsan ömrü dediğin
kaç sayfalık öykü ki,”
Kötü şeyler karalar
yırtıp yırtıp atarız.
Dilimizden düşmeyen bu
ne hazin türkü ki,
İçimizi kavurur,
aklımızda tutarız.
Kucaklayıp getirsem
tümüyle gökyüzünü
Nefesinle dağılsa
beyazlamış saçlarım
Yol gözleyen gözlerim
bir kez görse yüzünü
Varsın derdime çare
olmasın ilaçlarım
Aşk bir orman yangını,
iki yürekte yanan;
Hiç kimse taşıyamaz bu
aşkı tek başına
Var mıdır benim kadar hasretine
dayanan
Sabır merhemi sürdüm
kurumuş gözyaşına
Yıllar önce düşmüşüm
bu yangının içine
Aldırmayan kalbe sor,”
Hangi dağın taşısın?”
Bin Nemrut’u değişmem
senin bir tel saçına
İbrahim değilim ki
karınca su taşısın.
Bir masal kahramanı
gibi yaşadın bende
Belli ki gideceksin,
son sözünü söyle git!
Bilirim oluşmadı dudak
izlerim tende
Gözümün öpeceği bir
göz bırak, öyle git!
31.01.2024/Samsun
İbrahim COŞAR