Sadece ben deðilim, herkes t/adýna hasret,

Misk-i amber kokulu, güller sanadýr sevda.

Emir verdim ruhuma, gelecek biraz sabret,

Þu acýyla andýðým, diller sanadýr sevda.

Özlemsin yüreklerde, pervanesin dönersin,

Gözlerimiz yansa da avuçlarda sönersin,

Ýçimizde vuslatýn, söyle nasýl dinersin,

Aþk yolunda ezdiðim, yollar sanadýr sevda…

Yusufcuk gözlerime, karanlýktýr her kuyu,

Sonradan düþen damla, bulandýrýrmýþ suyu,

Yeter mi dersin söyle, akan ýrmaðýn boyu,

Nehir nehir aktýðým, Niller sanadýr sevda.

Daðýt diyorum iþte, önce aklýmý daðýt,

Uðramasýn dilime, ne ayrýlýk, ne aðýt,

Eðer ki aþk yok ise, ne yazar kalem kâðýt.

Morarýr týrnaklarým, eller sanadýr sevda.

Sözcükleri seçerken, imtina ediyorum,

Boþ ettiðim laflara, bak diyet ödüyorum,

Þaþýrmýþým bilmem ki nereye gidiyorum,

Kirpiðimde biriken, göller sanadýr sevda.

Sevdan ki derya deniz, sanmýþ ve aldanmýþým,

Þükür ki tövbe ile tez elden budanmýþým.

Usul usul kor olmuþ, için için yanmýþým

Gerilerde savrulan, küller sanadýr sevda.

Döneriz etrafýnda, dört kelebek misali,

Yanmayý bilemedik, hiç yoktu ki emsali,

Vermeseydi yaratan, ne bilirdim visali,

Âdemin anlattýðý, haller sanadýr sevda…

Âdem Efiloðlu