Biraz dünya halinden, sözüm vardýr sizlere,

Neden bir tek doðruya, uyamaz insanoðlu.

Henüz derman yitmeden, can kesilmez dizlere,

Yaþam ýþýðý yanmýþ, cayamaz  insanoðlu.

Fani bir  dünyadayýz, hayat sürüp giderken,

Her ölüm ani olur, her ölüm biraz erken,

Ha bu gündür ha yarýn, ha sonra olsun derken

Ömür tükenir geçer,  ayamaz insanoðlu.

Zengini kibir dolu, menfaati  ilk gaye,

Þu ölümlü dünyadan,   düþmez imiþ  bir paye,

Mizan, sýrat, terazi, hepsi ona hikâye,

Yeri gelir ölüm var, diyemez insanoðlu.

Fakirimiz gururlu, burnundan kýl aldýrmaz,

Komþusu ölse bile, baþýn yerden kaldýrmaz,

Evde ekmeði yoktur, boþ kabýný doldurmaz,

Narindir insicamý, kýyamaz insanoðlu.

Gençlerimiz bin türlü, tuzaklarýn içinde,

Hangimiz el uzattýk,  bu infial göçünde,

Derim Hakkýn  þerbeti, doya doya içinde,

Dünyalarý ver amma, doyamaz insanoðlu.

Evlat desen hayýrsýz, iyisin  mülk var iken,

Yoksa sözler iðneli, cümleler kefen diken,

Þimdi var mý atanýn, ardýndan yaþlar döken,

Ölenlerle bir kefen,  giyemez insanoðlu.

Dünya meþgalesine, öyle derin dalar da

O kemiksiz diline, türlü küfür dolar da

Azýcýk caný yansa, saçýn baþýn yolar da

Girdiði kul hakkýný, sayamaz insanoðlu.

Sular berrak akarda, kirli suyla yýkanýr,

Mutlu etmez hiçbir þey, ondan bundan yakýnýr,

Bazense saðýr olur, kulaklarý týkanýr,

Þu beþ vakit ezaný, duyamaz insanoðlu.

Âdem Efiloðlu