henüz dururken parmak izi masada,
Beyaz bir kaðýtta,
Vedaya düþen bir kaç damlanýn altýnda,
Anlatýlmazý zor bir aný anlatan silik bir yazý,
Dünlerinde yarasý yarasýyla ayný,
Bir iskelede denize býrakýlan bir gülün,
Yanlýzlýða kurban edasý.
Güneþin batarken alýp götürdüðü,
Bir avuç aþkýn kayýp savaþý,

dönmemiþken yüzüne dünya
daha meçhul yarýnlara,
Bir boþluðunda düþünce aklýna,
fitneler fýsýldadý sessizce kulaðýna,..
Çýrpýlan kanat seslerinin,
kopuk heyecaný hayata verirken sela,
Telaþý azmýþ gibi bir düðüm,
atýldý dimaðýna.
Koca þehir etti isyan,
Kýrmýzýyla çevrilirken akþam,
Solgun bir yüzle,üþüyen yüreðini
Ateþe yaklaþtýrýrken..
Olmamýþtý hiç bu kadar,
Halinden memnun,
mecnundan miras serabý,
gören böyle aþikar.

Bir elinde;
Saklanan tüm gerçek üstü varla yoklar,
Diðerinde;
Yosun baðlayan kayalarýn yeþilinden
Çalýnan ormanlar,
Uzandý göklere umutlar,
Bir tutam alevsiz ateþin önünde,
secdeye varsýn,
diye tüm yýldýzlar.

Çarptýkça kalbi, vuruldu an ve an
Aðýrlaþtý yarasý basýlan tuzlardan,
En büyük kozu yine kendisiydi,
korkusuz ve açýkça,
Hayata karþý oynanan..