Hüzün
O kadar kederliydi ki
Biraz gülümsese dudaklarının kenarı kendiliğinden hemen düşerdi.
Çok az yerdi, yediği de zaten yük olurdu midesine.
Zihni sürekli tartışan gölge adamlarla doluydu.
Tüm olasılıkları hesaplamaya çalışmaktan perişan olmuştu.
Hüzün, onu yavaş yavaş siliyordu...
(
Hüzün başlıklı yazı
ayse-parlak tarafından
30.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
