Eskiden beri siyasilerin en çok kullandýklarý kelimelerden birisi statüko’dur. Aslýna bakýlýrsa statüko geleneðin popüler kültürdeki karþýlýðýdýr. Türk Dil Kurumu statükoyu en yalýn anlamý ile “sürer durum” olarak açýklamýþtýr. Kýsa ve öz bir ifadeyle statüko deðiþimin zýddýdýr. Genellikle siyasi olarak kullanýlsa da gelenek veya statüko toplum hayatýný her alanýný kapsayan bir kavram. Peki statükoya her zaman karþý olmamýz gerekir mi?

            Herkesin malumudur ki; toplumlarý inþa eden ve bir arada tutan kültür ayný zamanda bir gelenektir ve yüz yýllar içerisinde oluþur. Kültür ayný zamanda toplumsal-kollektif hafýzanýn kaynaðýdýr. Çocukluðumda ermeni veya Yahudi kelimeleri küfre eþdeðer anlamda kullanýlýrdý.  

            Hem tarihte hem günümüzde Türk kelimesi de öyle deðil mi? Ýnternette Aliya Ýzzetbegoviçe isnad edilen bir cümle bulunur.” Sýrplar bize Türk derlerdi. Onlar için her Müslüman Türk’tü”.

            Tarihçi Abdülkadir Özcan ve Kemal Karpat bir konuda müttefiktir. Batý yüz yýllar boyunca Türk ve Müslüman kelimesini ayný anlamda kullanmýþtýr. Günümüzde Sýrplar ve Ermenilerin her hangi bir Müslüman tanýdýklarý olmamasýna raðmen Müslümanlara olan düþmanlýklarý herkesin malumudur. Ermeni-Yunan ve Sýrplarýn Türk ve Müslüman düþmanlýklarý onlarýn statükosudur. Bu statüko hem Batý hem de Ortadoðu ülkelerinde mevcut ve aþýlamaz þekilde kemikleþmiþ.

            Hasbelkader yazdýklarýmý okuyanlarýn bildiði üzere siyasi konulara mümkün olduðu kadar girmem.

            Hayatýn içindeki her konuda bir statüko vardýr. Dini anlamda en satükocu dinler hiç þüphesiz Hýristiyanlýk ve Yahudiliktir. Kilise ve Sinagoglar öyle bir satüko oluþturdular ki nihayetinde Hristiyanlýk ve Yahudilik tamamen insan yapýmý dinlere dönüþtü. Doðal olarak iþin içinde para ve güç olduðu için günümüz itibarýyla bu statükoyu kýrmak neredeyse imkansýz hale geldi. Sayýsýz Haçlý seferinin azmettiricisinin Papa olduðunu düþünürsek iddiamýzýn temelsiz olmadýðý kabul edilecektir. Kilise yüz yýllar boyunca bu statükoyu korudu, halende korumaya devam ediyor. Gerektiðinde de kendini güncelliyor. Semai özelliðini kaybedin ve insan yapýmý bir dine dönüþen Hýristiyanlýðýn kendini güncellemesi kendi içinde mantýklýdýr. Ýnsanlar yaratýlmýþ olduðu için hata yapmasý deneme yanýlma usulüyle doðruyu bulmasý fýtratý gereðidir.

            Yazýmýzýn amacý dinler tarihi hakkýnda bilgi vermek deðil, kýsa açýklamanýn ardýndan Ýslami gelenekten-statüko-bahsetmeye baþlayabiliriz. Bu yazýnýn amacý- becerebilirsem- modernistlere karþý olan fikirlerimi aktarabilmektir. Baþka bir amacým yoktur. Serdettiðm fikirler yalnýzca þahsýmý baðlamaktadýr.

            Ýslam geleneði dört temel öðe üzerine bina edilmiþtir. Bunlara edille-i þeriyye diyoruz.( Gerçeðe ulaþtýran þey anlamýnda kelâm ve fýkýhta kullanýlan terim. DÝA) Edille-i þeriyye Ýslam hukukunun temelidir.( Kýsa bir anekdot: Hukuk her ne kadar algýmýza ceza kurumu gibi yerleþmiþ olsa da bildiðiniz üzere Ýnsan ve toplum hayatýnýn her alanýný kapsayan bir kavram ve kurumdur. Doðum-ölüm arasýnda ki hayatýmýzýn her anýný hukuk tarafýndan belirlenen kurallara göre yaþarýz, devletler de bu kurallara göre çalýþýr)