Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben senden öğrendim sevdaya dair
Ne varsa.
Aşkı da ayrılığı da.
Susmayı öğrendim
Gözlerine her baktığımda ve nefessiz
Kalmayı
Ellerine dokunduğumda.
Coşkun sel gibiydim, belki deli bir rüzgar
Koşmak istiyordum
Avaz avaz, bağırmak
Duyun beni ağaçlar,kuşlar
Şahit ol gökyüzü.
Ben aşığım diye bağırmak istiyordum.
Şimdi hayat, pismanlıklarımı vuruyor
Yüzüme
Bir tokat gibi.
Sen bir ateşsin bense pervane
Kanat çırptım ölümüne
Yanıp yok olacağımı bile bile
Teslim oldum
Geceyi aydınlatan alevlerine
Olsun dedim be….
Yansın yüreğim seninle
Sevdim.
Sevdikçe dahada yandım işte
Kim bilir aşk dediğin
Yanmaktı belkide.
Dedim ya sevgili ben senden
Öğrendim
Sevdaya dair ne varsa
Aşkı da ayrılığı da
Ağlamayı öğrendim
Yokluğunun ızdıraba dönüştüğü
Zamanlarda
Sensiz çaresiz kahırla
Geçirdiğim günler
Unutmak istedim gözlerimi her
Kapadığımda
Gördüğüm yüzünü
Dedim ya kahve gözlüm
Ben senden öğrendim
Sevdaya dair ne varsa.
Her nefeste yeniden ölmeyi öğrendim
Yokluğunda.
Kim bilir hercai gönlün şimdi
Hangi baharlarda.
Unutma sevgili
Elbet bir gün senin de bir vefasız
Çıkar karşına
Sende öğrenirsin
Bana öğrettiğin ne varsa.
Hayat bir gün yaptıklarını
Vurur yüzüne
Hataların esir eder seni
Günahıyla sevabıyla
Geçmişin bırakmaz yakanı
Sakın unutma.
Meryem Keskin
22.04.2024