Gün,
Demir Parmaklıkların içinde.
Can çekişiyor aydınlık.
Eziyor beni, üzerime eğilen gök.
Yüreğim, bir nehir olup
Sim
siyah akıyor.
Ağustos’ta ayaz
Kalbimde yangın ,gözümde
yağmur.
Senden sonra,her şey tufan.
Gittin.
Biliyorum, vedaya çalıyor gözlerin.
Oysa,
Bu şehri ,sen varsın diye sevmiştim.
Şimdi,
Alev Alev içimdeki bu şehir
Sevda adına ne varsa
Kaldırım taşlarında eriyor.
Gün,
Demir Parmaklıkların içinde
Ölü cümlelerim yanıbaşımda
Ben, sesime yabancı
Sana yabancı.
Her vurgun sonrası
Tükenir bende çığlıklar
Dilim susar,lál olurum.
Bitti,
Biliyorum
Gitmeleri çok sevdiğini..
Affet
Unutmuşum
Sevgisiz yüreğine,
Düş kentinde girdiğimi.
Şimdi Sevgili,
Yarım şiirlerin
Uğrak yeri yüreğim....
